W niewielkiej kotlinie na północ od doliny Ścinawki, pomiędzy wzgórzami rozdzielającymi pasma Gór Stołowych i Bardzkich leży wieś Bożków wzmiankowana jako Villa Eckardi w roku 1348. W centrum osady znajduje się okazały pałac, którego początki sięgają 1-szej połowy XVI stulecia, kiedy to wsią władała rodzina von Raueck. W wyniku powstania czeskiego w 1618-23 pałac wraz z przyległymi dobrami został skonfiskowany i przekazany w roku 1624 przybocznemu lekarzowi arcyksięcia Karola Habsburga (biskupa wrocławskiego), a następnie – cesarza Ferdynanda II Kasparowi Jaeschke. Władali nim potem jezuici, a następnie starosta kłodzki, były dowódca wojsk cesarskich w wojnie trzydziestoletniej – Johann Georg von Goetzen. W roku 1780 po bezdzietnej śmierci ostatniego von Goetzena dobra bożkowskie przejął jako spadkobierca jego kuzyn hrabia Anton Aleksander von Magnis. Przystąpił on wkrótce do przekształcenia istniejącego dworu w potężną, trzy kondygnacyjną barokowo-klasycystyczną rezydencję (1787-1791).
Założenie uzupełniał park, zaś na sąsiedniej górze Grodziszcze postawiono romantyczne ruiny z wykorzystaniem starych płyt nagrobnych, a następnie (w roku 1813) wieżę widokową. Rezydencję w Bożkowie odwiedzali wówczas znamienici goście – królowie Prus Fryderykowie Wilhelmowie – 3-ci i 4-ty tego imienia oraz późniejszy prezydent Stanów Zjednoczonych John Quincy Adams. Wieś posiadała wówczas dzkołę, cztery folwarki, dwa młyny wodne, olejarnię i cukrownię. Pałac z końca XVIII wieku został odbudowany po pożarze w roku 1870 przez hrabiego Wilhelma von Magnis. Obecnie podniszczony obiekt – jeden z największych tego typu na Dolnym Śląsku czeka na lepsze czasy. W Bożkowie znajdziemy również barokowy kościół św. Piotra i Pawła z początku XVIII stulecia, fundacji von Goetzenów. Sąsiaduje z nim późnobarokowy budynek plebanii z końca XVIII w.
