Sokołowsko (550) – znaki czarne – Homole (740) – znaki zielone – Szpiczak (881) – znaki żółte i bez znaków – Przeł. pod Szpiczakiem (750) – znaki czarne – Przeł. pod Czarnkiem (840) – bez znaków – Przeł. pod Suchawą (840) – znaki niebieskie – zbocze Włostowej – bez znaków i szlak rowerowy – Sokołowsko Długość: 14,5 km. Suma podejść: 600 metrów.
Krótszy nieco wariant wycieczki z Sokołowska, częściowo pokrywa się z trasą Góry Suche. Od skraju parku uzdrowiskowego w Sokołowsku idziemy ul. Parkową obok kościoła i budynku sanatorium, dochodząc do stawku przed cerkiewką św. Michała Archanioła. Mijamy zbiornik wodny po prawej i wychodzimy na parking przy końcu miejscowości. Tu znajdujemy szlak czarny i idziemy nim w górę dolinki.
Staw w Sokołowsku / Łąka pod Włostową
Szlak skręca w prawo zagłębia się on w las i odbija w prawo, rozpoczynając podejście duktem dolinką potoku, a potem suchą kotlinką. Mozolnie wznosimy się wymytą drogą, zniszczoną dodatkowo przez pracowników leśnych, mijając niewielkie skałki. Wreszcie, dość niespodziewanie wychodzimy na granicę polsko-czeską na siodle Homole.
Skałki przy drodze na przełęcz Homole
Skręcamy w lewo na szlak zielony i już naprawdę stromo podchodzimy na Kozinę (796 m). Tuż nad przełęczą po stronie czeskiej otwiera się ładny widok na dolinę Ścinawki zamkniętą wałem Broumowskich Ścian, zza których wystaje polska część Gór Stołowych – Szczeliniec i grzbiet Skalniaka.
Widok znad Przeł. Homole na stronę czeską
Wyręby otworzyły też widoki na polską stronę – tu w panoramie dominuje Włostowa z widoczną stokówką oraz cofnięte za nią Suchawa i płaski stąd Waligóra.
Podejście na Kozinę: Lesista Wlk. / Włostowa, Suchawa i Waligóra
Mijamy pierwszy, niższy wierzchołek Koziny i złapawszy oddech możemy podziwiać jeszcze szerszą panoramę, sięgającą Gór Orlickich.
Panorama z Koziny / Niższy wierzchołek Koziny
Widok z Koziny na Policką vrchovinę / Widok w stronę Gór Bystrzyckich i Orlickich, z przodu G. Stołowe
Z wyższego wierzchołka (805 m n.p.m.) panorama poszerza się nam o masyw Śnieżnika W tyle, ponad wylesionym grzbietem Średniaka pojawiają się Karkonosze w formie znaczącego horyzont wianuszka – od Czernej hory po Śnieżkę.
Karkonosze z Koziny – Czerna i Liszci hora
Masyw Śnieżnika z Koziny / Karkonosze z Koziny – Zadni Planina, Studniczni hora i Śnieżka
Na czubku możemy odpocząć wśród traw – przed sobą mając Góry Stołowe, za sobą – najwyższe partie Gór Kamiennych.
Rejon Ostasza i dolina Ścinawki z Koziny / Włostowa, Kostrzyna, Suchawa i Waligóra z Koziny
Hvezda z Koziny / Wiosna w dolinie Ścinawki z Koziny
Szczeliniec Wielki / Ziemia broumovska z Koziny
Rozpoczynamy strome, lecz krótkie zejście z Koziny – cały czas towarzyszą nam widoki na najwyższe kulminacje Gór Suchych. Ponieważ główna ścieżka została w ostatnich latach zrypana i jest kamienista, proponuję trzymać się tej węższej po prawej.
Suchawa, Czarnek i Waligóra / Kostrzyna i Suchawa
Waligóra spod Koziny / Śnieżnik ze stoku Koziny
Skoro już się zeszło trzeba podejść – tym razem na Kopicę (803 m). Po drodze z przecinek ponownie widzimy Włostową, Kostrzynę i Suchawę (po lewej) oraz grzbiety nad Broumovem (po prawej).
Góry Suche ze zboczy Kopicy
Na Kopicy teren się wypłaszcza, choć las tu w ostatnich latach został bardzo przerzedzony. Z rozległych wyrębów i wypaleń widać ponownie gniazdo Waligóry i Suchawy. Mijamy kolejne wzniesienie, z lewej dochodzi szlak rowerowy, po prawej między drzewami widać nasz cel – Ruprechcicki Szpiczak.
Widok z wyrębu pod Kopicą na Włostową i Kostrzynę
Kostrzyna i Suchawa / Szlak zielony w rejonie zbiegu ze szlakiem rowerowym
Aby jednak na niego wejść musimy wpierw zejść łagodnie na siodełko z wiatą i przekroczyć grzbiet Granicznika (801 m). Teraz dopiero, od przełęczy, na której w prawo odchodzi czeski szlak narciarski rozpoczyna się prawdziwe podejście na Szpiczak – 150 metrów w pionie, na odcinku niecałych 500 metrów.
Podejście na Szpiczak
Z górnego odcinka ładnie widać Waligórę i Turzynę oraz otoczenie doliny Złotej Wody. Wreszcie otwiera się szczytowa polanka, szlak zakręca i wyprowadza na spłaszczony wierzchołek. Panorama obejmuje:
Ślężę i Góry Sowie…
Jeleniec, Ślęża, Radunia, Włodarz oraz Mała i Wielka Sowa (bliżej Szeroki Wierch i Kościelec) ze Szpiczaka
Zbliżenie na Góry Sowie z Włodarzem, Małą i Wielką Sową oraz Grabiną / Grzbiet Gór Sowich na tle Gór Suchych i Szerokiego Wierchu
Czerna hora, Liszci hora, Studniczni hora, Śnieżka, Czarna Kopa i Czoło ze Szpiczaka
Kolejno: Zawory, Góry Krucze, Rychory oraz masywy Czernej hory i Liszci hory w Karkonoszach ze Szpiczaka /
Grzbiet Karkonoszy od Lisiej Góry po Grzbiety Kowarski i Lasocki
…Policko-broumovską vrchovinę…
Góry Stołowe, Broumovska i Policka vrchovina ze Szpiczaka
Szeroki Wierch i masyw Leszczyńca / Kotlina Kłodzka ze Szpiczaka
Aby zobaczyć najwyższe kulminacje Gór Suchych trzeba pofatygować się na metalową wieżę.
Karkonosze, Lesista Wielka, Włostowa, Kostrzyna, Suchawa i Waligóra ze Szpiczaka
Po odpoczynku na Szpiczaku wybieramy czeski szlak żółty i schodzimy nim na południe.
Na Szpiczaku
Kamienista droga obniża się z widokami na grzbiet Leszczyńca i dolinę Ścinawki ku granicy lasu.
Zejście ze Szpiczaka
Tuż przy granicy lasu odbijamy w prawo i przecinamy południowe ramię Szpiczaka, dochodząc do poprzecznej drogi z widokiem na pola nad Adrszpachem zwieńczone masywem Czernej hory w Karkonoszach. Skręcamy w lewo i po ok. 250 metrach w prawo, cały czas w dół dochodząc do szlaku narciarskiego na Przeł. pod Szpiczakiem.
Kierujemy się nim w prawo, lekko podchodząc zboczem doliny Ruprechcickiego Potoku. W tyle zostaje rejon skalnych miast, na przedzie pojawia się lesista czapa Waligóry. Zakosami szlak wyprowadza na siodło pod Szpiczakiem, z którego atakowaliśmy szczyt. Drogą w lewo okrążamy spłaszczony Granicznik i dochodzimy do krzyżówki szlaków zielonego i czarnego.
Nad doliną Ruprechcickiego Potoku
Polana przy drodze na Waligórę / Szpiczak z polany
Śnieżka z rejonu polany / Włostowa, Kostrzyna i Suchawa ze szlaku czarnego
Za polaną szlak czarny odbija od głównej drogi w lewo i podchodzi wąską ścieżką, trawersem pd-zachodnich zboczy Waligóry. Z przecinek widać suchą dolinę pod Włostową, z Karkonoszami na horyzoncie.
Na szlaku czarnym pod Waligórą – Włostowa / Kozina
Szlak przewija się na południowe zbocze Suchawy i osiąga poprzeczną drogę, którą wiedzie w prawo. My idziemy wspomnianym traktem w lewo, okrążając wierzchołek Suchawy. Alternatywą jest dojście w prawo do szlaku niebieskiego i z nim przejście przez Suchawę (strome zejście).
Na trawersie pd. zboczy Suchawy – widok na Szpiczak i G. Złote / Na trawersie pn. stoków Suchawy – widok na rejon Andrzejówki
Na trawersie pn. stoków Suchawy: Borowa / Borowa i masyw Jeleńca
Ostatnim wariantem jest przejście dawnym szlakiem niebieskim pn. stokami Suchawy – należy jednak zachować szczególną ostrożność nad urwiskiem Czerwonych Skałek, gdzie ścieżka jest niezabezpieczona i nieco osunięta (stąd np. odradzam taki wybór w porze mokrej).
Widoki znad Czerwonych Skałek: Karkonosze i Pasmo Lesistej / Dzikowiec i Bukowiec
Na trawersie pn. stoków Suchawy
Na siodle między Suchawą a Kostrzyną odnajdujemy znaki niebieskie i podchodzimy nimi w lewo, stromo na stożek Kostrzyny.
Siodło pod Suchawą / Podejście na Kostrzynę
Alternatywą jest pójście stokówką w lewo i odbicie na wysokości siodełka między Kostrzyną a Włostową w prawo na grzbiet by “od tyłu” wejść na szczyt. Ten wariant jest nieco dłuższy lecz łagodniejszy.
Na trawersie Kostrzyny: widok na Broumowskie Ściany / Suchawa
Sam wierzchołek Kostrzyny jest odsłonięty i oferuje piękną, choć stale zarastającą panoramę. Sięga ona na zachodzie grzbietu Karkonoszy. Po prawej, na zboczu Suchawy przysiadły turnie Czerwonych Skałek.
Stożek Wlk., Dzikowiec, Boreczna, Trójgarb i Bukowiec z Kostrzyny / Czerwone Skałki pod Suchawą
Zbliżenie na Dzikowiec, Boraczą, Trójgarb i G. Kaczawskie / Borowa z Kostrzyny
Widoki z Kostrzyny: Karkonosze / Karkonosze i Pasmo Lesistej
Zbliżenie na Pasmo Lesistej i Stożek Wlk. /
Odpoczywamy chwilę i schodzimy na płytkie siodło między Kostrzyną i Włostową. Z przełączki podchodzimy (uwaga na znaki!) obok niewielkiej skałki na wierzchołek sąsiedniej Włostowej.
Podejście na Włostową
Włostowa, w odróżnieniu od Kostrzyny, tworzy płaski grzbiet, którym prowadzi szlak – z widokami na Suchawę, Waligórę i Szpiczak.
Widoki z Włostowej na Góry Orlickie, Stołowe / Widok na Kozinę
Na spłaszczonym wierzchołku szlak skręca w prawo i rozpoczyna dość strome zejście, miejscami z widokami na Policką vrchovinę, Pasmo Lesistej i Karkonosze.
Widoki z zejścia z Włostowej
Karkonosze i Garbatka z Włostowej
Kamienista ścieżka sprowadza do poprzecznego traktu – z uwagi na zły do schodzenia stan szlaku niebieskiego na dalszym odcinku (sypkie kamienie) rekomendujemy zejść w prawo, zakosami do Sokołowska. Choć warto dojść ok. 150 metrów prosto do widokowej, porfirowej skałki na zachodnim zboczu.
Widok na Karkonosze i Lesistą Wlk. spod Włostowej / Garbatka spod Włostowej
Trójgarb / Bukowiec – z rejonu krzyżówki szlaku z zejściem do Sokołowska
Karkonosze / Stożek Wlk. z rejonu skałki pod Włostową
Jeśli mamy czas możemy podejść także kawałek wspomnianym duktem z lewo – z trawersu Włostowej otwierają się ładne widoki w stronę Karkonoszy.
Karkonosze na tle Garbatki z trawersu Włostowej / Szpiczak z trawersu Włostowej
Kozina z trawersu Włostowej / Jeszcze jeden widoczek na Karkonosze
Wspomniany wyżej dukt obniża się lasem zakosami do szlaku rowerowego a potem licznymi zakrętami na łąki nad Sokołowskiem i dalej do ul. Unisławskiej. Nią w lewo dochodzimy do odchodzącej w prawo asfaltowej drogi, która po ok. 150 metrach doprowadzi nas do cerkwi św. Michała Archanioła, mijanej tuż po wyjściu na trasę. Punkt wyjścia znajduje się ok. 500 metrów w prawo, w dół ul. Parkowej.
Stożek Wlk. z łąk na Sokołowskiem / Cerkiewka w Sokołowsku
Zejście szlakiem niebieskim obok wspomnianej wyżej skałki jest krótsze, ale bardzo strome i kamieniste. Po drodze, nad samym Sokołowskiem mijamy ruiny romantycznego zameczku Friedenstein. Alternatywnie można wycieczkę odwrócić – zawsze łatwiej się podchodzi niż schodzi po stromym stoku.
Śnieżka z rejonu skałki pod Włostową / Skałka pod Włostową
Zejście ze Stożkiem w tle
Zejście z Włostowej szlakiem niebieskim / ruiny zameczku Friedenstein