Stara wieś w dolinie między pasmem Zaworów a Krzeszowskimi Wzgórzami, założona w XIII stuleciu. W roku 1292 przeszła na własność cystersów z pobliskiego Krzeszowa i pozostała w ich władaniu aż do likwidacji zakonu w Prusach przez Fryderyka Wilhelma III w roku 1810. W XIX wieku w rejonie wsi działały kamieniołomy i wapienniki. W kępie drzew na pn. skraju wsi, przy szlaku zielonym z Łącznej do Gorzeszowa znajduje się zachowany średniowieczny stół sądowy, wykonany z miejscowego piaskowca, o długości ok. 2 metrów, szerokości ok. 75 cm i wysokości niewiele ponad metr. Zachowały się również kamienne siedziska – niektóre z nich z oparciami. W dolnej części wsi znajdziemy także dawny dwór z końca XVIII w. z zabudowaniami gospodarczymi, a w górnej barokowy kościół św. Mateusza z 1 połowy XVII wieku z XVIII-wiecznym budynkiem plebanii, a także figury i krzyże przydrożne (jeden krzyż pokutny), typowe dla rejonu Krzeszowa. Przez wieś przebiega wspomniany szlak zielony.
