Radunia (Masyw Ślęży)

Mniejsza siostra Ślęży, oddzielona od niej głęboko wciętą Przełęczą Tąpadła. Szczyt łatwo dostępny jest jedynie od wschodu, skąd prowadzi szlak niebieski z Jordanowa Śląskiego, pozostałe zbocza są niezwykle strome – na północnym znajduje się stok narciarski. Wierzchołek góry objęty ochroną jako rezerwat przyrody porasta karłowata dąbrowa świetlista, na serpentynitowych żebrach skalnych południowego skłonu występują paprocie i murawy naskalne.

Radunia ze zboczy Szczytnej we Wzgórzach Kiełczyńskich

Ostatnio (2018-2019) w znacznej części szczytowe partie Raduni uległy wylesieniu, co powoduje że część grzbietu łączącego Radunię z Czernicą (rejon nomen-omen Łysej Góry) jest “łysa”. Patrząc na stan drzew na grzbiecie i stokach w stronę Czernicy, objedzonych przez korniki – szykują się kolejne wycinki. Obecny stan pozwala na podziwianie, obok księżycowego krajobrazu po dawnym lesie, w tym wypalonych pniaków, rozległych panoram Sudetów – od Hrubego Jesenika przez Góry Sowie po Karkonosze.

Na grzbiecie Raduni

Górne partie masywu opasuje zachowany w stanie szczątkowym kamienny krąg – dawniej, przed wylesieniem widoczny w okolicach spłaszczenia grzbietowego na wschodnim stoku Raduni. Na głównym, środkowym wierzchołku, który ma wg nowszych pomiarów 582 m n.p.m., znajduje się zagłębienie – Kacza Kałuża, gdzie znaleziono odłamki naczyń, przypuszczalnie rytualnych. Na Radunię prowadził szlak niebieski z Przełęczy Tąpadła (najkrótsze dojście) do Jordanowa Śląskiego. Szlak niebieski przeznakowano jednak (2019) na stokówkę na północnym zboczu, jak wynika z tablic – oficjalnie z uwagi na ochronę przyrody. Z uwagi na powyższe lepiej obecnie przejść się duktem, który prowadzi pd. zach. trawersem i wyprowadza na wspomniane wyżej wylesienie z tablicą proszalną o wyrozumiałość dla leśników. Na rozdroże na wschodnim zboczu doprowadza ścieżka spacerowa z Sulistrowiczek, również obecnie rozjechana przez leśny sprzęt.

Pod Radunią – widok na Sudety Środkowe i Zachodnie z wylesienia