Międzygórze – znaki niebieskie – Rozdroże pod Jaworową Kopą – znaki zielone – Czarna Góra (1205 m n.p.m.) – znaki czerwone – Hala pod Śnieżnikiem (1220 m n.p.m.) – Śnieżnik (1425 m n.p.m.) – znaki zielone – Hala pod Śnieżnikiem – znaki czerwone – Międzygórze. 20,5 km. Ok. 1000 m różnicy wzniesień.
Z centrum Międzygórza idziemy za znakami niebieskimi i żółtymi ul. Sanatoryjną (niezbyt duży bezpłatny parking), obok domu wczasowego “Gigant”. Na łuku drogi oba szlaki odchodzą w lewo, podchodząc ku bliskiej granicy lasu, gdzie się rozchodzą. Idziemy szlakiem niebieskim w górę bocznej dolinki potoku, mijając niewielką grupę skalną wciśniętą w ścianę wąwozu. Ścieżka wznosi się stale. Ostatni stromy odcinek wyprowadza na skraj rozległej Śnieżnej Polany tuż poniżej prywatnego schroniska “Stodoła”.
Szlak wiedzie w górę polany. Otwiera się panorama na rozległy grzbiet Żmijowca Smerekowiec, Średniak i niepozorny stąd Śnieżnik, a na południu – na potężny wał Małego Śnieżnika.
Mały Śnieżnik ze Śnieżnej Polany / Zbliżenie na Śnieżnik i Średniak
Górną częścią polany przebiega szeroki trakt z Marii Śnieżnej do Międzygórza. Szlak przecina go i prowadzi wciąż pod górę ku granicy lasu.
Podchodzimy wśród drzew na grzbiet, który Jaworowa Kopa wysyła w stronę Iglicznej i na rozdrożu skręcamy w prawo na szlak zielony, który wznosi się coraz bardziej stromo stokami Jaworowej Kopy, przecinając łuk drogi dojazdowej do stacji przekaźnikowej na Czarnej Górze. Las regla dolnego przechodzi w niskopienny bór górnoreglowy. Wreszcie nachylenie sprawa, ścieżka kieruje się w lewo i wyprowadza na płytkie siodełko między Jaworową Kopą a Czarną Górą, widoczną ponad szpalerem młodych świerków.
Czarna Góra z rejonu siodła pod Jaworową Kopą / Śnieżnik z rejonu siodła pod Jaworową Kopą
Skręcamy w lewo i za znakami czerwonymi i zielonymi podchodzimy kamienistą ścieżką na szczyt Czarnej Góry. Świerki rzedną i pojawia się kosówka, co otwiera w tyle widoki na Śnieżnik, Mały Śnieżnik, Żmijowiec oraz Hruby Jesenik ponad grzbietami Gór Bialskich. Na lewo od ścieżki pojawiają się skałki, z których ładnie widać Igliczną, Rów Górnej Nysy oraz Góry Bystrzyckie i Orlickie w głębi. Skałki są położone pod samym wierzchołkiem Czarnej Góry, która zdobi czapka z ciemnych smreków, od których wzniesienie wzięło nazwę.
Podszczytowe skały na Czarnej Górze / Panorama spod Czarnej Góry
Ostatnie krótkie podejście wyprowadza nas na szczyt, który zdobi niewielka kupka kamieni. Obok, po prawej znajdowała się wzniesiona w roku 2001 drewniana wieża widokowa, niestety przed kilku laty zamknięta z powodu złego stanu a w roku 2021 rozebrana.
Szczyt Czarnej Góry / Widok z wieży widokowej na Góry Złote
Oprócz już wcześniej widzianych Masywu Śnieżnika oraz Gór Bystrzyckich i Orlickich, można było z niej oglądać Góry Złote na północy, Góry Złote i Bialskie na wschodzie oraz Wysoki Jesionik na południowym-wschodzie.
Hruby Jesenik z wieży widokowej na Czarnej Górze / Masyw Czernicy w Górach Bialskich z Czarnej Góry
Schodzimy ze szczytu, wracając na przełęcz pod Jaworową Kopą. Przed nami znad Żmijowca wyrasta kolejny cel wycieczki – Śnieżnik. Szlak czerwony rozpoczyna strome zejście z siodła w lewo do rozdroża pod Żmijowcem i tzw. Żmijowej Polany (ok. 1050 m n.p.m).
Zejście z Czarnej Góry / Śnieżnik ze ścieżki na Żmijową Polaną
Na drodze przed polaną należy skręcić w lewo, a na samej polanie przy wiacie w prawo. Teraz czeka nas wędrówka długim grzbietem Żmijowca, wygodnym, ale początkowo monotonnym leśnym duktem. Między drzewami po prawej przebija się Igliczna na tle masywu Jagodnej i Gór Orlickich. Wreszcie wysokopienny las przechodzi w młodą smreczynę a sama droga wznosi się na środkową kulminację Żmijowca, obecnie niestety niemal całkowicie zarośniętą. Za nami wyłania się stożek Czarnej Góry.
Igliczna spod północnego Żmijowca / Czarna Góra ze środkowego Żmijowca
Przy ławeczkach ukrytych w świerczynie odbijamy w prawo od szlaku czerwonego w nieznakowaną drogę, która przekracza płytkie siodełko i po kilkuset metrach doprowadza do spiętrzenia porośniętych jagodzinami Mariańskich Skał. Ze skał mamy ładną panoramę Śnieżnika, Małego Śnieżnika i Czarnej Góry.
Śnieżnik z Mariańskich Skał / Czarna Góra z Mariańskich Skał
Po odpoczynku na skałach wracamy na szlak czerwony, który wiedzie teraz odkrytym grzbietem z rozległą kopułą szczytową Śnieżnika na pierwszym planie, mija Żmijowiec południowy i obniża się lasem na siodło, zwane czasem Śnieżnicką Przełęczą, z rozstajem dróg i krzyżówką szlaków.
Z przełęczy wznosimy się ze szlakami czerwonym i żółtym szerokim traktem na Halę pod Śnieżnikiem. Podejście jest krótkie, ale mozolne, więc na Hali przy schronisku warto chwilę odsapnąć, podziwiając widoki na Mały Śnieżnik, Góry Orlickie i Bystrzyckie oraz Czarną Górę.
Przy schronisku wybieramy szlak zielony, który prowadzi w lewo, pod górę przez górnoreglowy bór, doprowadzając do granicy państwa nieco powyżej Jaskółczych Skał. Czeka nas teraz ostatnie podejście na Śnieżnik granicą państwa, drogą wykonaną niedawno do wieży widokowej.
Podejście na Śnieżnik od Jaskółczych Skał / Ostatni odcinek podejścia na Śnieżnik
Ze szlaku w miarę zyskiwania wysokości otwierają się ładne widoki na otoczenie źródliskowej doliny Morawy – grzbiet Suszyny oraz grzbiet graniczny od Małego Śnieżnika po Trójmorski Wierch.
Widok spod Śnieżnika na Suszynę / Grzbiet graniczny Masywu Śnieżnika
W końcu osiągamy szczyt Śnieżnika z wzniesioną w roku 2022 wieżą widokową (zdjęcia w odsyłaczu po lewej). Zobaczymy stąd m.in. Czarną Górę, dolinę Morawy oraz Wysoki Jesionik.
Widok ze Śnieżnika na Czarną Górę / Widok ze Śnieżnika na dolinę Morawy
Wracamy za znakami zielonymi do schroniska “Na Śnieżniku” i tam wybieramy szlak czerwony, który schodzi stromo przez rozległe łany Hali pod Śnieżnikiem ku granicy lasu.
Zejście ze Śnieżnika – nad schroniskiem “Na Śnieżniku” / Schronisko “Na Śnieżniku” ze szlaku czerwonego
W lesie ścieżka robi się płaska i wije trawersem zboczy Średniaka, mijając Kozie Skały, na których można spotkać nietypowe dla Sudetów kozice.
Kozie Skały przy szlaku czerwonym / Trawers zboczy Średniaka
Kamienista dróżka obniża się stopniowo przez młody drzewostan świerkowy i modrzewiowy.
Na trawersie Średniaka
Po lewej mamy ładne widoki na głęboką dolinę Czarnej – jednego ze źródliskowych cieków Wilczki oraz wyrastający po przeciwnej jej stronie stromymi zboczami masyw Małego Śnieżnika. Szlak okrąża zachodnie ramię Średniaka, wchodząc w las. Spomiędzy drzew widać dolinę Wilczki i jej otoczenie z wyróżniającą się Igliczną.
Widok z trawersu Średniaka na Mały Śnieżnik / na dolinę Wilczki
Zakosami, niezbyt stromo obniżamy się zachodnimi zboczami Średniaka. W końcu szlak odbija od wygodnej drogi w prawo i ostro schodzi w dolinę Wilczki, w miejsce zbiegu dwóch potoków. Stąd łagodnym traktem wędrujemy na kraniec Międzygórza i po ok. 1,5 km dalszego tuptania asfaltem do centrum wsi, gdzie zaczynaliśmy wycieczkę.
MAPA TRASY