Havrani Mesto to niewielkie osiedle domków pod okazałymi, kilkudziesięciometrowymi piaskowcowymi skałami na skraju Adrszpaskiego Miasta Skalnego. Pod ścianami skalnymi przewija się malowniczo linia kolejowa z Adrszpachu do Janovic. Z łąk roztaczają się widoki na pobliski Krzyżowy Wierch. Wzdłuż osiedla przebiega droga łącząca szlak czerwony z Adrszpachu pod Zamkowy Wierch ze szlakiem zielonym – okrężnym szlakiem Adrszpaskiego Miasta Skalnego.
Krucze Miasto
Tak w roku 1799 opisywał rejon Adrszpachu jeden z wędrowców: “Hostinné, Trutnov, Adršpach są nie do opisania piękne i żyzne. Zapytałem jednego z chłopców, jak to się dzieje. — Intensywnie je nawożą — odpowiedział. Uprawiają tu wiele lnu, który pracowicie przędą. Wszystkie domy są w całości pobudowane z drewna; w Adršpachu widziałem nawet drewniany kościół. Święte obrazki i krzyże widzi się na wszystkich drogach i nad wieloma drzwiami. Tu i ówdzie stoją kapliczki. (…) Adršpach to bardzo rozciągnięta wieś. Wraz z siedmioma innymi należała do pewnego hrabiego (nazwiskiem Plumair, jak nam powiedziano), który cały majątek sprzedał niejakiemu baronowi Stillfriedowi (…) Wieś leży w ładnej dolinie, z jednej strony zamkniętej przez słynne skały, z drugiej przez tereny leśne. Dno tej doliny jest bardzo równe, tak jakby je powódź osadziła, i składa się z piasku; tak samo cała okolica, zgodnie ze znanym, prawidłowym porządkiem natury, jako przedgórze wielkich Gór Olbrzymich, składa się z piaskowca. (…)”
“Inną osobliwością tutejszej samej w sobie tak wyśmienitej doliny jest echo, które strzał z flinty siedmio-, a głos ludzki trzykrotnie powtarza. Stary zaprowadził nas na położoną zaraz obok skał strzelnicę, gdzie w mgnieniu oka pojawił się chłopak, by za pomocą swej flinty oddźwięk obudzić. Jeszcze prawie nigdy w życiu efekt wywołany przez naturę tak przyjemnie mnie nie zaskoczył jak tutaj: już dla samego echa warto to miejsce odwiedzić; wtedy też nawet najbardziej przesadne oczekiwania będą zaspokojone z naddatkiem. (…) Huk wystrzału odbija się po kilku sekundach od ściany skalnej po prawej. Efekt jest przerażający. Jest tak, jakby cała masa skalna waliła się z ogłuszającym łoskotem. Zaraz potem słyszy się jeszcze kilka tąpnięć odbijającego się huku i oto zdaje się, że rozproszył się on już w rozciągniętej dolinie i zginął. Lecz po bardzo długiej, może dwudziestosekundowej pauzie budzi się odgłos echa po lewej stronie doliny, przetacza się niczym pogłos potężnego grzmotu po zalesionych zboczach i zdaje się na górnym krańcu lasu cichnąć“.
Rejon dawnego Echa
PROPOZYCJE WYCIECZEK
TRASA
GALERIA DODATKOWA
