Polanica Górna (430) – bez znaków i znaki niebieskie – Bukowa (470) – znaki zielone – Piekiełko (504) – znaki żółte – Orle Skały (560) – znaki czarne – Polanica-Zdrój (370) – niebieski szlak rowerowy i bez znaków – Polanica Górna. Długość: 13,5 km. Suma podejść: 350 metrów.
Wycieczkę można rozpocząć też w centrum Polanicy-Zdroju oraz w Bukowej pod Piekiełkiem.
Z Polanicy Górnej, od popularnej “ósemki” idziemy ul. Leśną w stronę granicy lasu. Już wśród drzew droga omija suchą dolinkę i wyprowadza na grzbiet po lewej, gdzie napotykamy szlak rowerowy, którym dochodzimy do krzyżówki ze znakami niebieskimi ze Skalnych Grzybów.
Las na zboczach Bukówki
Idąc szlakiem niebieskim w lewo, mijamy drewnianą wiatę oraz ujęcie wody i ok. 300 metrów po tym jak z prawej dołączają znaki zielone z Batorowa, wychodzimy na szosę z Polanicy-Zdroju do Piekiełka wśród zabudowań Bukowej.
Kawał mrówki spod Bukówki / Osiedle Bukowa
Szlakiem zielonym, dziurawym asfaltem podchodzimy lekko na płytką przełęcz między Piekielną Górą (556 m) a Kamiennikiem (583 m), zwaną Piekiełkiem (504 m), z węzłem szlaków i drewnianą wiatą. Ze skraju znajdującej się poniżej polanki rozciąga się widok na masyw Wolarza w Górach Bystrzyckich, przynajmniej teoretycznie. Na siodle wybieramy znaki żółte i wędrujemy nimi w prawo, wznosząc się nieznacznie i wychodząc z obrębu zabudowań.
Pod Piekiełkiem / Na szlaku żółtym
Ścieżka prowadzi do sosnowego lasu, po czym omija wierzchołek Kamiennika i wychodzi na płytkie siodełko między tym wzniesieniem a sąsiednim Piaskowcem (585 m), gdzie w lewo odchodzi wyraźny dukt.
Dróżka pod Kamiennikiem / Skałki pod Kamiennikiem
Szlak żółty prowadzi jednak w prawo, mija Piaskowiec i kolejne rozwidlenie, po czym przechodzi między bezimiennymi, znaczonymi niewielkimi skałkami kulminacjami. Za następną leśną krzyżówką podchodzimy krótko na skalisty prożek, po prawej wśród skałek otwiera się zarastająca przecinka.
Skałki przy szlaku żółtym
W lewo odchodzi zaraz nieznakowana, wyraźna ścieżka, w którą skręcamy, dochodząc do końcowego odcinka piaskowcowej Kalwarii. Jej budowę rozpoczęto w roku 1940 i zakończono w roku 1959. Ma ona formę piaskowcowych płaskorzeźb, niestety obecnie częściowo zniszczonych przez czas.
Piaskowcowa kalwaria
Skręcamy w lewo i za czerwono-białym oznakowaniem, obniżamy się mijając kolejne stacje.
Skałki w rejonie drogi krzyżowej
Ścieżka przewija się w prawo i wyprowadza nad niewielką polankę po lewej.
Stacje drogi krzyżowej w lesie pod Szczytnikiem
Dochodzimy do ostatniej stacji, od której obniżamy się ścieżką w lewo, do widocznego poniżej duktu na skraju wspomnianego wyżej polanki.
Droga krzyżowa na Szczytniku
Po zwiedzeniu Kalwarii wracamy na szlak żółty, który wyprowadza na skrzyżowanie w rejonie zamku Leśna. Wyznakowano tu szlak czarny, którym będziemy odtąd iść. Na razie jednak odnajdujemy wejście na platformę widokową Orlich Skał.
Orle Skały
Z Orlich Skał roztacza się ładny widok na Góry Bystrzyckie i Stołowe, fragment Gór Orlickich oraz położoną u stóp Szczytną.
Widok z Orlich Skał – niestety tym razem ograniczyła go mgła
Warto też podejść do położonej obok repliki zamku a właściwie XIX-wiecznego neogotyckiego pałacu. Zamkowej bramy pilnuje kamienny nepomuk, można też wejść do położonej na tyłach kaplicy.
Neogotycki zamek Leśna
Na “blankach” Leśnej / Wnętrze kaplicy
Wracamy na rozdroże przy Orlich Skałach i kierujemy się prosto szlakiem czarnym, obniżającą się łagodnie, utwardzoną drogą, przebiegającą u stóp skał, wzdłuż linii drewnianych słupów.
Skały pod zamkiem Leśna
Szlak wkrótce odbija, wdrapując się na widoczną skarpę po lewej z budynkiem wieży ciśnień.
Skałki nad drogą ze Szczytnej / Barwinek na skałkach
Krótkim podejściem osiągamy górną krawędź ciągnących się stąd jeszcze około kilometr piaskowcowych urwisk.
Skałki przy szlaku czarnym
Mijamy wspomniane już urządzenie wodociągowe i kierujemy się ścieżką wzdłuż krawędzi płaskowyżu.
Skały w rejonie zbiornika wyrównawczego
Niektóre skały przybierają ciekawe formy oddzielone od reszty blokowisk.
Kolejne dwie formacje
Z występów tworzących naturalne platformy widoki są niestety mocno ograniczone przez gęsty szpilkowy las (jedynie z ostatniej na tzw. Kruku możemy liczyć na szerzy widoczek na masyw Wolarza w Górach Bystrzyckich).
Skałki na Szczytniku
Gdzieniegdzie skały tworzą niewielkie grzybki, choć znajdziemy tu także okazały młot skalny.
Przycupnięte nad urwiskiem
Młot skalny na Szczytniku
Skały stanowią teren wspinaczkowy toteż nie zdziwmy się tu obecnością skałkowiczów.
Skalne ściany pod Szczytnikiem
Najefektowniejszą bodaj formacją są dwa bliźniacze, wyizolowane grzyby stojące w pewnym oddaleniu od ściany płaskowyżu.
Skalne Grzyby na Szczytniku
Skały na krawędzi płaskowyżu
Idziemy dalej – przed Krukiem, na którego należy podejść jeszcze kilkadziesiąt metrów nieznakowaną ścieżką prosto szlak czarny skręca w lewo i opuszcza krawędź płaskowyżu.
Na krawędzi stoliwa Szczytnika
Na polance poniżej wychodzimy na szeroki dukt i idziemy nim w prawo, lekko się wznosząc pod blokowisko piaskowcowe na niewybitnym szczycie Piaskowca.
Skałki na krawędzi stoliwa
Dalej w lesie osiągamy znajomy szlak żółty i kierujemy się nim w prawo, trawersem Kamiennika schodząc na siodło Piekiełko, gdzie, przy drewnianej wiacie szlak czarny skręca w prawo.
Z powrotem w Piekiełku
Droga leśna trawersuje zbocza Piekielnej Góry (556 m) i Wysokiego Kamienia (513 m), mijając przydrożne skałki.
Skałki na zboczach Wysokiego Kamienia
Na rozwidleniu duktów szlak biegnie w lewo i przewija się pod kolejną grupą skalną, dochodząc do kolejnego rozdroża pod szczytowymi formacjami Wysokiego Kamienia.
Zbójeckie Skały
Szczytowe skałki Wysokiego Kamienia
Napotykamy tu szlak zielony. Oba szlaki prowadzą teraz w prawo, mijając niewielkie piaskowcowe grzędy i dochodząc do krawędzi kamieniołomu z widokami na Kamienną Górę, masyw Wolarza i Łomnicką Równię.
Na szlaku zielonym
Kamieniołom piaskowca nad Piekielną Doliną
Przy kamieniołomie znaki zielone skręcają w lewo, potem w prawo, obchodząc jego górną krawędź i wychodząc na poprzeczny, szeroki dukt. Idziemy nim kawałek w lewo, po czym na pierwszym rozdrożu szlak odbija w prawo, w węższą ścieżkę, wyprowadzającą ponownie na krawędź Piekielnej Doliny.
Nad Piekielną Doliną
Jest ona tu ponownie usiana skałkami o kilkumetrowej wysokości, których szczytową platformą prowadzą znaki zielone.
1
Skałki na tzw. Garncarzu (460 m)
To ostatnie zgrupowanie skalne na naszej trasie – znaki zielone skręcają tu w lewo i rozpoczynają zejście do Polanicy-Zdroju.
Skałki przy skręcie szlaku zielonego
Szlak zielony wyprowadza nas na kraniec Polanicy-Zdroju przy ul. Krynicznej. Zanim wejdziemy w zabudowania po prawej otwiera się ponownie widok na Góry Bystrzyckie, na których stoki wznoszą się zabudowania Polanicy-Zdroju.
Młoda sójka ćwiczy lot / Widok znad Polanicy-Zdroju na Góry Bystrzyckie
Schodzimy deptakami do Parku Zdrojowego, gdzie kierujemy się w lewo, pod górę, mijając altanę z ujęciem wody mineralnej. Przekraczamy ul. Ogrodową i wędrujemy pod górę ul. Cichą do skrzyżowania z ul. Górską, gdzie skręcamy w prawo, schodząc do ul. Zdrojowej.
W polanickim parku
Tu odnajdujemy szlak czerwonych serc i maszerujemy nim w lewo, koło kapliczki słupowej i zaraz potem w prawo, przechodząc kładką potok oraz wznosząc się schodkami do przydrożnej kapliczki św. Wawrzyńca. Skręcamy przy niej w lewo i cały czas prosto (czerwone serca wkrótce odchodzą w lewo), przez łąki, dochodzimy do Polanicy Górnej, gdzie rozpoczynaliśmy trasę.
Polanickie kapliczki