Mur skalny zbudowany głównie z piaskowców o żółto-czerwonawej barwie, wnoszący się ok. 30-metrową ścianą nad doliną Kaczawy i stacją kolejową w Jerzmanicach-Zdroju. Pomnik przyrody nieożywionej. Wśród piaskowców, w górnej części występują jaśniejsze zlepieńce. Efektowne, gładkie powierzchnie skał są śladem dawnego kamieniołomu, działającego od XVI stulecia. Materiał z miejscowych łomów był używany m.in. przy barokowych przebudowach ratusza i kościoła św. Elżbiety we Wrocławiu. Ze szczytu skał rozciągają się ograniczone widoki na Pogórze Kaczawskie.
Ściana Kruczych Skał
U stóp skał bije tzw. Skalne Źródło (d. Felsen Quelle) – świadectwo dawnej, uzdrowiskowej przeszłości Jerzmanic. Uzdrowisko działało we wsi od końca XIX wieku do II wojny światowej mimo… braku źródeł mineralnych. Wówczas też Krucze Skały uprzystępniono dla wędrowców, budując schody i punkty widokowe. Górą skał, które miejscami przybierają formy grzybów i baszt, rozdzielonych szczelinami prowadzi szlak zielony ze Złotoryi na Wilczą Górę. Ze skałami wiąże się podanie o niewieście, która rzuciła się tu w przepaść wraz z dzieckiem, uciekając przed najemnikami von Wallensteina podczas wojny trzydziestoletniej. Całość porasta las mieszany z dębami (tzw. kwaśna dąbrowa), brzozami i sosnami.
Skalne Źródło
GALERIA DODATKOWA
Krucze Skały na dawnej pocztówce
