Wieś – dawne miasteczko górnicze u spływu Kamienicy do Morawki, na granicy Gór Bialskich i Masywu Śnieżnika. Prawa miejskie posiadało w latach 1581-1891. Osadnictwo na tym terenie rozwijało się wraz z posuwaniem się w górę doliny Kleśnicy i Morawki kopalń rud żelaza i przetapiających urobek z nich kuźnic. W roku 1578 cesarz Rudolf II wydał ordunek górniczy przewidujący założenie wolnego miasta górniczego wraz urzędem górniczym w rejonie Masywu Śnieżnika. Przewidywano też utworzenie w miasteczku browaru, słodowni, jatek i łaźni.
Mincerz cesarski Wilhelm von Oppersdorf wybrał na lokalizację miasta teren dzisiejszego Bolesławowa. Założenie miasta miało miejsce we wspomnianym roku 1581. Herb i prawa miejskie potwierdzono w roku 1584. Nadzieje względem złóż okazały się jednak płonne i miasteczko dość szybko stało się zamiast centrum górnictwa ośrodkiem rzemieślniczym, co sprawiło, iż ówczesny starosta kłodzki uznał warunki lokacji za naruszone. W wyniku wojny trzydziestoletniej liczba mieszkańców miejscowości spadła do kilkunastu. W 2 połowie XVII wieku podjęto próby reaktywacji górnictwa, nie były one udane. Od 1684 roku miasteczko należało do dóbr międzyleskich Althannów.
W roku 1705 miasto uzyskało z rąk cesarza Józefa I prawo urządzania dwóch jarmarków rocznie, a w roku 1739 zdobyło przywilej sądowniczy. Po wojnach śląskich stanowiło miasteczko graniczne, zaś od 1 połowy XIX wieku zadomowiła się tu sudecka turystyka. Otwarto hotel i dwie gospody, nie przyspieszyło to jednak rozwoju, a pod koniec XIX wieku Bolesławów utracił status miasta. W dwudziestoleciu międzywojennym Bolesławów był ośrodkiem narciarskim – w okolicy działała skocznia narciarska, tory saneczkowe, szkółki narciarskie. Obecnie niewielki ośrodek narciarski znajduje się w sąsiedniej Kamienicy.
Bolesławów zachował układ urbanistyczny z rynkiem i wąską prowadzącą doń uliczką (od przystanku u wjazdu do miejscowości, gdzie znajduje się barokowy nepomuk). Na rynku stoi barokowy zespół rzeźb apostoła Wschodu – św. Franciszka Ksawerego i Najświętszej Marii Panny z 1716-17 roku. Przy prowadzącej na stok Zawady ulicy stoi barokowy kościół św. Józefa Oblata z 2 połowy XVII wieku, wzniesiony w miejscu XVI-wiecznej renesansowej świątyni. Posiada charakterystyczny hełm wieży z latarnią i również barokowe wyposażenie.
Wyżej, przy szlaku żółtym na Przełęcz Płoszczynę, na tzw. Górze Oliwnej zachował się Ogrójec z grupą kamiennych rzeźb przedstawiających modlącego się Chrystusa śpiących apostołów (z 1. połowy XIX wieku) oraz kamienny krzyż – pozostałość po dawnym większym założeniu kalwaryjskim. Przez Bolesławów prowadzi szosa do Starego Mesta pod Śnieżnikiem w Czechach przez bliską granicę na Płoszczynie oraz rozgałęziający się tu łącznikowy szlak żółty – z jednej strony na Przełęcz Płoszczynę, z drugiej do Kamienicy i tzw. Głębokiej Jamy (podejście na Śnieżnik).
Bolesławów w roku 1736 na litografii Pompejusa (XIX w.)
GALERIA DODATKOWA