Branna (590) – ścieżka dydaktyczna – Alojzovske louky (805) – znaki zielone – Vozka (1377) – znaki żółte – Żleb (810) – bez znaków – Alojzovske louky – znaki zielone – Branna. Długość: 20,5 km. Suma podejść: 900 metrów.
Branna jest dawnym miasteczkiem rozłożonym na stromym cyplu doliny rzeczki o tej samej nazwie, na pn. skraju Moraw (ziemia szumperska), na pograniczu Wysokiego Jesionika oraz Masywu Śnieżnika. Na wzgórzu uwagę zwraca ryneczek z ratuszem z początku XX wieku, zbarokizowanym kościołem św. Michała Archanioła, budynkiem dawnego wójtostwa oraz renesansowym zamkiem Kolsztejn (Goldstein) z XVI w. w miejscu dawnej, średniowiecznej warowni, poddawanym dość nieudanej “renowacji”.
Branna: kościół i budynek wójtostwa / dawny most do zamku
Ze wzgórza, na którym rozsiadło się centrum miejscowości, roztacza się widok na położoną niżej dolinę oraz położony w głębi masyw Szeraka z przecinką wyciągu krzesełkowego.
Branna: ryneczek (w tle Szerak)
Parkujemy jednak przy węźle szlaków, który znajduje się w dole wsi, przy stacji kolejowej (darmowy parking znajduje się przy samej stacji – wjazd boczną ulicą w lewo, pod górę od krzyżówki przy zastawce autobusowej). Przechodzimy przez tory i po drugiej ich stronie odnajdujemy tablicę ścieżki przyrodniczej Pasak. Skręca ona w prawo, pod górę, wznosząc się jednostajnie mieszanym lasem na ciąg łąk nad doliną Brannej, przez który przebiega droga do osiedla Przedni Alojzov.
Łąki nad doliną Brannej
Ścieżka prowadzi prosto, pasem drzew rozdzielającym rozległe łąki. Po prawej otwiera się widok na Masyw Śnieżnika – grzbiet Suszyny. Bardziej na południe mamy urwisko nad doliną i szczyt Łosina (726 m).
Widoki na Masyw Śnieżnika / Strome zbocza doliny Brannej
Na skraju lasu ścieżka zakręca w lewo i podchodzi stromo, lecz krótko na długi grzbiet oddzielający doliny Brannej i Huczawy o urwistych wschodnich stokach. Stajemy na granicy rezerwatu “Pasak”.
Łupkowe skały Pasaka
Na prawo od ścieżki znajduje się zarastający cypel skalny z ograniczonym widokiem na otoczenie doliny Huczawy. Wracamy do szlaku i podchodzimy wokół wyniosłej skalnej kolumny.
Punkt widokowy na dolinę Huczawy / Ścieżka przyrodnicza Pasak.
Okrążamy skalną wieżycę. Prawdziwa niespodzianka czeka na nas jednak po przeciwnej jej stronie.
Skalna wieżyca w rezerwacie Pasak
Potężne, efektowne “kowadło” o wysokości ok. 15 metrów znajduje się na krawędzi 10-metrowego urwiska. U jego podnóża odnajdujemy malownicze okno skalne.
“Kowadło” w rezerwacie Pasak / Skalne okno
Podchodzimy niemal na sam szczyt skalnej ściany.
Wokół “kowadła”
Ścieżka prowadzi teraz górną krawędzią skalnego muru.
Płyty skalne na górnej krawędzi Pasaka
Ścieżka zakręca w lewo i opuszcza teren rezerwatu, wychodząc na górny skraj łąk, którymi wcześniej podchodziliśmy z Brannej. W głębi ładnie widać masyw Śnieżnika z rozległym grzbietem Suszyny.
Śnieżnik z łąk nad rezerwatem Pasak
Ścieżka wiedzie kilkaset metrów wzdłuż łąk, po czym zagłębia się w las i przewija na drugą stronę grzbietu, który robi się ponownie skalisty.
Skały nad doliną Huczawy
Wychodzimy na kolejny pas łąk – po lewej ponownie pojawia się Śnieżnik, ładnie widać również kościół i “hrad” w Brannej.
Panorama w stronę Brannej
Łąki są ogrodzone, gdyż pasą się na nich liczne stada krów, dlatego też ścieżka jest miejscami wąska.
Łąki nad Przednim Alojzovem
Z lewej dołączają droga i szlak zielony z Brannej. Na brzegu lasu umieszczono tablicę z opisem roztaczającej się stąd panoramy, w której dominuje oczywiście Śnieżnik.
Widokowe łąki nad Przednim Alojzovem
Szlak i ścieżka przyrodnicza zagłębiają się w rzadki las, który otwiera się na grzbietowe Alojzowskie Łąki. Na przedzie otwiera się widok na Szerak i Vozkę.
Vozka i Szerak z Alojzowskich łąk
Po lewej widać Śnieżnik i Czarną Górę, a w kolejnym “oknie” masyw Smreka w Górach Złotych (Rychlebach).
Śnieżnik i Góry Złote z Alojzovskych louk
Szlak zielony przekracza kulminację grzbietu z myśliwską amboną i obniża się na wąskie siodło (805 m n.p.m.) – po prawej za doliną Huczawy widnieje Czerna strań (1236 m).
Siodło w Alojzovskych loukach – w tle Czerna strań
Na przełęczy ścieżka przyrodnicza odbija w lewo, my zaś – ze znakami zielonymi w prawo, lekko obniżając się do samotnego domu pozostałego z dawnego osiedla Zadni Alojzov. Szlak prowadzi teraz łagodnie leśnymi duktami, wzdłuż doliny Huczawy (na tym odcinku Czesi budują właśnie kolejną ścieżkę dydaktyczną z ławeczkami i tablicami). Gdzieniegdzie pojawiają się skałki.
Skałki przy szlaku zielonym do Josefovej
Mijamy zrujnowaną kapliczkę i krzyż na terenie dawnej wsi Josefova – kiedyś ośrodka szklarskiego, w końcu przy mostku i opadającej z małego zbiornika kaskadzie osiągamy pozostałą z zabudowy wsi leśniczówkę przy krzewach sosny błotnej.
Przyszła ścieżka dydaktyczna w okolicy Josefovej / Leśniczówka Josefova
Tu szlak zielony skręca w lewo i pochodzi wygodną drogą leśną, wzdłuż toczącej się po kamieniach po lewej Huczawy. Po ok. kilometrze szlak opuszcza dukt i przekracza potok, cały czas podchodząc do skrzyżowania duktów. Przecinamy je i już bardziej stromo wznosimy się prawym orograficznie zboczem doliny Huczawy. Z przecinek mamy wgląd w masyw Połomu oraz na ziemię szumperską.
Rozdroże nad Huczawą / Dolina Huczawy
Szlak wykonuje teraz kilka zakosów i osiąga wygodny dukt, już łagodniej się wznosząc zachodnimi stokami Vozki.
Podejście zboczem doliny Huczawy
Za samotną chatką szlak wykonuje ostatni zakręt i zmierza bezpośrednio ku zachodniemu ramieniu Vozki, gdzie szlak zielony łączy się z żółtym, również z Brannej. Oba szlaki podchodzą rozległą wierzchowiną Vozki. Wreszcie osiągamy skrzyżowanie szlaków pod wierzchołkiem – w lesie napotykamy torfowiskową roślinność, w tym wełniankę pochwowatą.
Roślinność torfowiskowa na Vozce
Ok. 300 metrów szlakiem zielonym od krzyżówki położone są szczytowe skały Vozki z rozległą panoramą Hrubego Jesenika i Masywu Śnieżnika. Po odpoczynku i podziwianiu panoramy przyjdzie nam się cofnąć ok. 1,5 kilometra – do krzyżówki szlaków zielonego i żółtego na zachodnim zboczu.
Schodzimy cały czas prosto ze znakami żółtymi, wychodząc na rozległą przesiekę z panoramą Masywu Śnieżnika aż po Czarną Górę. Po prawej widać pobliski Keprnik.
Przesieka z widokami na Śnieżnik i Keprnik
Obniżamy się coraz wyraźniej – z coraz szerszymi widokami obejmującymi teraz również Góry Bialskie, Złote i Szerak.
Panorama Masywu Śnieżnika i grupy Kerpnika
Przez pasmo boru schodzimy kamienistym traktem na kolejną widokową polankę i niżej, do skrzyżowania duktów pod Trojakiem na zarastającej Wolskiej Łące.
Polana z widokiem na Śnieżnik / Masyw Smreka i Czernawa
Tu znaki żółte zakręcają w prawo i kontynuują zejście szeroką drogą, zakosami do kolejnej krzyżówki na tzw. Żlebie (ok. 1,6 km od Volskej louky). Tu opuszczamy szlak żółty (choć możemy nim także zejść do Brannej, jeżeli chcemy tuptać ok. 2 km asfaltem w dolinie. Podchodzimy w lewo wyraźnym duktem na opadający z Trojaka grzbiet. Na grzbiecie kierujemy się w prawo i wychodzimy na górną część Alojzowskich louk. Przed ścianą lasu przed nami odchodzi w lewo wyraźnym ramieniem wyjeżdżona w trawie droga, którą obniżamy się na widoczne, znajome siodło (805 m n.p.m.).
Jeszcze jeden widoczek na Szerak / Trojak z Alojzovskych louk
Kolejne 700 metrów dublujemy poprzednią trasę – do rozstaja ścieżki przyrodniczej i szlaku zielonego na skraju pastwisk nad Przednim Alojzovem.
Alojzovske louky
Tu pozostaje przecisnąć się pod drutem okalającym pastwisko i rozpocząć zejście szlakiem przez widokowe łąki.
Pastwiska nad Branną
Szlak zielony schodzi prosto niezbyt wyraźną rynną, obniżając się do chałup kolonii Przedni Alojzov. Byłyby całkiem malownicze, gdyby nie eternitowe dachy – standard w czeskiej wiejskiej zabudowie gór.
Zejście szlakiem zielonym / Kolonia Przedni Alojzov
Przy budynkach szlak skręca w lewo i schodzi kawałek drogą, po to by odbić w wąską ścieżkę w prawo, która obniża się w las, w dolinie niewielkiego potoku. Po prawej wyrasta malowniczy mur skalny, niestety niemal całkowicie zarośnięty.
Skały nad doliną Brannej
Ścieżka przekracza przez kamienną tamę potok i po chwili wychodzi z lasu tuż przy stacji kolejowej w Brannej, gdzie możemy zaobserwować swoiste czeskie poczucie humoru – oznakowanie prowadzi bowiem dalej przez… przepust wodny po torami. Przekraczamy linię kolejową i jesteśmy w punkcie wyjścia. W drodze powrotnej podziwiamy pola makowe między Żulovą a Jawornikiem.
mapa trasy w mapy.cz
INNE TRASY W REJONIE – SPRAWDŹ INDEKS TRAS