Międzygórze (600) – znaki czerwone – Czarna Droga – bez znaków – Średniak (1215) – bez znaków – Hala pod Śnieżnikiem (1218) – bez znaków – Śnieżnik (1425) – znaki zielone – Hala pod Śnieżnikiem – znaki czerwone – Międzygórze. Długość: 14,5 km. Suma podejść: 1000 metrów.
Z placyku parkingowego “Pod Skocznią” na końcu Międzygórza idziemy za znakami czerwonymi w górę doliny Wilczki. W jej rozwidleniu zostawiamy szlak i wybieramy Czarną Drogę w prawo. Prowadzi ona lekko pod górę, wzdłuż potoku do kolejnego rozwidlenia.
Wilczka nad Międzygórzem / Kapliczka na odejściu szlaku czerwonego
Tu kierujemy się prosto, prawym orograficznie brzegiem potoku, tworzącego głęboką dolinę między Średniakiem a Małym Śnieżnikiem, której kraniec zamyka Śnieżnik, mijając podnóża okazałej skały zwanej Kozim Mnichem z powodu przebywających tu czasem kozic.
Potok pod Średniakiem / Skalny “mnich”
W dolinie pod Średniakiem
Droga staje się trawiasta i przechodzi pod malowniczymi gołoborzami na stromym skłonie Średniaka.
Gołoborza nad doliną Czarnej
Mijamy wyhaczony pas nagiej ziemi na stoku Średniaka. Droga wznosi się coraz wyraźniej, trzymając się prawego orograficznie brzegu strumienia, z kolejnego wylesienia okazale prezentuje się Średniak. Wreszcie dolina się kończy rozwidleniem pod skalistym stokiem, opadającym z oddalonej o kilkaset metrów Hali pod Śnieżnikiem.
Rumowiska skalne pod Średniakiem / Widok na Średniak
Na Halę można dojść zarówno w prawo (nieco dłużej), jak i w lewo, zakosami na stokach Średniaka. Wybieramy ten drugi wariant i wznosimy się przyjemną ścieżką przez świerkowy bór. Kozic brak, bo biegnący wyżej szlak czerwony jest dość tłoczny w ostatni weekend wakacji. Po lewej, z przecinki widać Goworek (1314 m n.p.m.) ponad spłaszczoną Wysoczką (1185 m n.p.m.)
Podejście stokami Średniaka / Goworek z podejścia na Średniak
Przecinamy szlak czerwony (jeśli ktoś chce skrócić dojście na Śnieżnik można nim oczywiście iść w prawo, pomojając Średniak) i obchodzimy wierzchołek Średniaka dość malowniczą dróżką prowadzącą wygodnie pod kolejnymi rumowiskami opadającymi ze szczytu.
Na trawersie Średniaka – gołoborze
Dróżka się rozszerza i przewija na północne ramię Średniaka, gdzie otwiera się przecinka z widokiem na dolinę Wilczki, Igliczną, Smrekowiec i Czarną Górę oraz majaczącymi w dali na zachodzie Górami Bystrzyckimi i Orlickimi.
Przecinka na stoku Średniaka – widoki na rejon Jaworka Górnego i Igliczną / Smerekowiec i Czarna Góra
Maria Śnieżna i Czarna Góra spod Średniaka
Osiągamy wspomniane pn.ramię Średniaka i skręcamy w prawo, w grzbietową ścieżkę dość stromo podchodzącą między wysokimi świerkami. Już w niskopiennym lesie świerkowym teren się spłaszcza, a w tyle otwierają się widoki na Czarną Górę.
Widoki z podejścia na Średniak
Po prawej pojawiają się gdzieniegdzie kępy kosówki, a panorama jest coraz szersza.
Ścieżka zwęża się i niemal ginie w trawach. Na szczęście linia przecinki wśród smreków jest wyraźna i wyprowadza wprost na polanę na czubku Średniaka. Panorama stąd jest malownicza i obejmuje przede wszystkim Śnieżnik i Mały Śnieżnik.
Na wierzchołku i stromym południowym zboczu Średniaka rozsiane są urokliwe skałki, na których można ponoć czasem wypatrzyć kozice.
Skalne wytwory pod Średniakiem
Widoki ze skałek na Mały Śnieżnik i Goworek
Na Śnieżnik i Halę pod Śnieżnikiem ze Średniaka mamy przysłowiowy “rzut beretem”.
Hala pod Śnieżnikiem i Śnieżnik ze Średniaka
Po odpoczynku schodzimy ze szczytu drogą w stronę Śnieżnika. Dukt wkrótce opuszcza grzbiet, zakręca lekko w lewo i znika wśród świerków.
Zejście ze Średniaka
Na rozdrożu w środku lasu należy wybrać drogę w prawo, która lekko wznosi się przez niewielką przecinkę z amboną na skraj Hali pod Śnieżnikiem. Z lewej dołączają znaki czerwone i żółte, którymi w prawo dochodzimy do szalowanego na nowo budynku schroniska na Śnieżniku.
Wyjście na Halę pod Śnieżnikiem / Schronisko “Na Śnieżniku”
Przy schronisku Na Śnieżniku wybieramy szlak zielony i niebieski i idziemy nimi prosto przez środek hali, mając przed sobą niewysoką stąd czapę Małego Śnieżnika.
Na Hali pod Śnieżnikiem
W miarę oddalania się od schroniska panorama w tyle się poszerza m.in. o Czarną Górę.
Szlak zielony przez Halę pod Śnieżnikiem
Wchodzimy w las i w momencie, w którym oba szlaki zakręcają w prawo i zaczynają się obniżać. Tu należy wybierać znakowaną żółtymi kropkami ścieżkę w lewo, wśród jagodzin, która po ok. 150 metrach doprowadza do polsko-czeskiej granicy oraz czeskiego szlaku czerwonego, którym kierujemy się w lewo, pod górę.
Na granicznym szlaku czerwonym
Gdy w polu widzenia pojawia się polski szlak zielony na Śnieżnik w prawo, na stronę czeską odchodzi wąska, nieznakowana dróżka na skalny grzebień. Mijamy go z lewej i lekko obniżamy się wśród jagodzin, wychodząc na polankę z okazałymi Jaskółczymi Skałami o wysokości do 15 metrów i rozległym rumowiskiem u podnóża. Na skałach znajduje się tablica poświęcona Horskiej Służbie.
Skałki są łatwo dostępne, a każda z nich stanowi dobry punkt widokowy na Śnieżnik i pasmo Suszyny oraz grzbiet graniczny. Plusem jest to, że mimo niewielkiego oddalenia od szlaku nawet w tłoczne dni mało kto tu zagląda, “kupą waląc” na oddalony o niecały kilometr szczyt Śnieżnika.
Widoki z Jaskółczych Skał – skłon Śnieżnika Kłodzkiego / Pasmo Suszyny
Panorama z Jaskółczych Skał – dolina Morawy oraz pasmo Suszyny
Od skałek musimy się wrócić do granicy – ok. 50 metrów od powrotu, na niewielkim siodle w prawo odchodzi ścieżka oznaczona białymi pasami, jeżeli nią się skierujemy po ok. 100 metrach wyjdziemy w dolnej części kolejnego gołoborza, które wygląda stąd dość efektownie.
Gołoborze nad Jaskółczymi Skałami
Górą gołoborza prowadzi szlak czerwony, na który powinniśmy wrócić. Jeśli nie chcemy wspinać się po kruchych chybotliwych skałach – tą samą ścieżką co tu trafiliśmy.
Gołoborze nad Jaskółczymi Skałami
Z górnej krawędzi gołoborza widać rejon dawnego czeskiego schroniska na Śnieżniku oraz grzbiet Suszyny.
Na szczycie gołoborza
Otoczenie doliny Morawy zamyka widniejący za Małym Śnieżnikiem stożek Trójmorskiego Wierchu na drugim planie. Od gołoborza w górę po ok. 15 minutach zajdziemy na sam Śnieżnik.
Panorama z gołoborza na granicy
Końcowy odcinek podejścia na Śnieżnik
Ze Śnieżnika schodzimy szlakiem zielonym przez świerkowy bór górnego regla na Halę pod Śnieżnikiem.
Wieża widokowa na Śnieżniku / Na skraju Hali pod Śnieżnikiem
Schronisko pod Śnieżnikiem
Najkrótszy powrót stąd do Międzygórza prowadzi szlakiem czerwonym stokami Średniaka. Inne warianty opisano w konkurencyjnych trasach na Śnieżnik.
Przy schronisku Na Śnieżniku
Pierwszy odcinek szlaku to strome zejście do granicy lasu z widokami na Mały Śnieżnik.
Zejście z Hali pod Śnieżnikiem
Potem czeka nas dość płaski trawers Średniaka wąską, skalistą ścieżką – nad Dzikimi Skałami, a potem pod Kozimi Skałami. Kozic wciąż nie widać.
Nad Dzikimi Skałami
Po drodze mijamy punkty widokowe na głęboką dolinę Czarnej, którą pokonaliśmy na wstępnym etapie naszej wycieczki oraz Mały Śnieżnik. Na niższym odcinku, można ściąć zakole szlaku czerwonego tradycyjnym skrótem.
Widok ze szlaku czerwonego na Mały Śnieżnik
Alternatywą może być zejście z Hali pod Śnieżnikiem szlakiem narciarskim trawersującym zbocza Małego Śnieżnika. Wije się on nad doliną Czarnej, od czasu do czasu wychodząc na przecinki z widokami na Średniak, Czarną Górę i Śnieżnik z Halą.
Śnieżnik z trawersu Małego Śnieżnika / Czarna Góra, Smerekowiec i Średniak
Śnieżnik i Hala pod Śnieżnikiem / Czarna Góra
Wygodny dukt okrąża cypel Małego Śnieżnika i rozpoczyna łagodne zejście do Międzygórza. Z rozległego wylesienia mamy widok na Rów Górnej Nysy, Góry Bystrzyckie i Orlickie. W dolinie potoku droga zakręca w prawo i dalej się obniża.
Igliczna i Góry Bystrzyckie z zejścia do Międzygórza / Droga zejściowa, w tle Czarna Góra i Smerekowiec
Przecinka pod Czarną Kopą – widok na Smerekowiec, Żmijowiec i Średniak / Widok na Mały Śnieżnik
W miejscu, gdzie główny dukt skręca ostro w lewo, idziemy prosto, obniżając się trawiastą dróżką na przecinkę pod Czarną Kopą (890) z widokiem na Średniak, Mały Śnieżnik i Śnieżnik. Znajdują się tu niewielkie skałki.
Średniak z Czarnej Kopy / Skałki na Czarnej Kopie, w tle Śnieżnik
Dukt biegnie następnie grzbietem Czarnej Kopy nieznacznie się obniżając. Za rowerowym single-trackiem wychodzimy na poprzeczną szeroką stokówkę. Przecinamy nią i w prawo rozpoczynamy krótkie zejście do położonej poniżej drogi wzdłuż lewego brzegu Wilczki. Nią po około 500 metrach w lewo dochodzimy do parkingu, gdzie rozpoczynaliśmy wycieczkę.
Skałki na Czarnej Kopie