Złoty Stok (400) – znaki czerwone – Rozdroże na Jaworniku (950) – znaki czerwone – Jawornik Wlk. (871) – znaki żółte – Przeł. Jawornicka (740) – znaki zielone – Złoty Stok. Długość: 11 km. Suma podejść: 600 metrów.
W ramach remanentu blogowego zamieszczam krótki opis dość popularnej trasy na najwyższą kulminację północnej części Gór Złotych. Wycieczkę rozpoczynamy u podnóża wyrobiska dawnego kamieniołomu w Złotym Stoku, na rozwidleniu szlaków czerwonego (Główny Sudecki) i zielonego oraz wejścia do sztolni Czarnej Górnej, którą można zwiedzać po wykupieniu biletów w kasie u wejścia do sztolni Gertruda.
Kamieniołom w Złotym Jarze / Wejście do Sztolni Czarnej Górnej
Wybieramy szlak czerwony, którym przez pierwszy około kilometr tuptamy asfaltem w Złotym Jarze, po drodze mijając wejście do Sztolni Książęcej. Dalej, szlak zwężającą się doliną, cały czas lasem wyprowadza nas na płytką Przełęcz pod Trzeboniem (685), gdzie napotykamy znaki żółte.
Przy Sztolni Książęcej
Za siodłem szlak czerwony dość wygodną drogą rozpoczyna podejście wyprowadzające nas na trawers północnych zboczy Jawornika Wielkiego, gdzie, z przecinek otwierają się widoki. Obejmują one głównie otoczenie Złotego Jaru oraz wydające się stąd bardzo niskie wzniesienia Wzgórz Niemczańsko-Strzelińskich.
Widoki ze szlaku czerwonego pod Jawornikiem Wlk.: Góry Sowie i Przedgórze Sudeckie / Złoty Jar
Dalej oglądamy Masyw Ślęży, a po lewej wyłaniają nam się Grzbiet Wschodni i Zachodni Gór Bardzkich z Górami Sowimi w tle. Szlak czerwony przewija się w końcu na wschodni skraj kopuły szczytowej
Jawornika Wielkiego, skąd odchodzi w prawo znakowana ścieżka do wieży widokowej umieszczonej niestety w plątaninie gęstych świerków.
Widoki ze szlaku czerwonego: Góry Sowie i Bardzkie (Grzbiet Zachodni) oraz rejon Laskówki / Grzbiet Wschodni Gór Bardzkich
W wyniku powyższego z drewnianej wieży oglądamy głównie Złoty Jar, fragment Złotego Stoku i Przedgórze Sudeckie, po czym wracamy do krzyżówki ze szlakiem czerwonym, by za znakami żółtymi rozpocząć krótkie zejście na
Przełęcz Jawornicką.
Wieża widokowa na Jaworniku Wlk. / Skałki przy zejściu na Przeł. Jawornicką
Ten odcinek przebiega lasem, jednak z wylesienia w rejonie samej przełęczy (na prawo od szlaku) otworzy się nam ładny wgląd w dolinę Orłowca oraz na masyw
Borówkowej, dalej na południe wyłaniają się Góry Bialskie i Śnieżnik.
Widoki spod Przeł. Jawornickiej na dolinę Orłowca i Borówkową
Na przełęczy wybieramy znaki zielone dochodzące tu ze wspomnianej Borówkowej i maszerujemy nimi w lewo, granicą państwową na stokach Małego Jawornika (768), przez gęsty ciemny las. W rejonie siodła między tym wzniesieniem a Kikołem szlak i granica wyprowadzają nas na linię grzbietu, którą będziemy jakiś czas wędrować by krótko acz stromo podejść na Kikoł. Szczyt jest zalesiony i zdobią go niewielkie, acz malownicze i ciągnące się skałki.
Granica pod szczytem Kikoła / Szczytowe skałki
Szlak rozpoczyna teraz długie zejście północnym ramieniem Kikoła, na którym otwierają się przecinki. Oglądamy z nich otoczenie Złotego Jaru, ale i Góry Sowie (przez lornetkę można dostrzec wieżę widokową na wyłaniającej się spoza Kalenicy Wielkiej Sowie).
Widoki z przecinki na pn. zboczu – Góry Sowie / Złoty Jar
Bliżej, po drugiej stronie Złotego Jaru przesuwa nam się zalesiony grzbiet Trzebonia.
Przecinka pod Kikołem – widok na Trzeboń / Ambona skalna na Kikole
Szlak zielony wchodzi znów w las i mija kolejne skałki. Wśród drzew osiągamy siodło między Kikołem a Pasieką, gdzie znaki zielone opuszczają polsko-czeską granicę i rozpoczynają zejście trawersem w dolinę Złotego Potoku, którą osiągamy w punkcie, gdzie rozpoczynaliśmy naszą wędrówkę.
Grzędy skalne przy zejściu z Kikoła
MAPA TRASY
