Złoty Stok (400) – znaki czerwone – Rozdroże na Jaworniku (950) – znaki czerwone – Jawornik Wlk. (871) – znaki żółte – Przeł. Jawornicka (740) – znaki zielone – Złoty Stok. Długość: 11 km. Suma podejść: 600 metrów.
W ramach remanentu blogowego zamieszczam krótki opis dość popularnej trasy na najwyższą kulminację północnej części Gór Złotych. Wycieczkę rozpoczynamy u podnóża wyrobiska dawnego kamieniołomu w Złotym Stoku, na rozwidleniu szlaków czerwonego (Główny Sudecki) i zielonego oraz wejścia do sztolni Czarnej Górnej, którą można zwiedzać po wykupieniu biletów w kasie u wejścia do sztolni Gertruda.
![Entrance to Sztolnia Czarna (Black Adit)](https://sudeckiedrogi.files.wordpress.com/2019/07/23397388.jpg)
Kamieniołom w Złotym Jarze / Wejście do Sztolni Czarnej Górnej
Wybieramy szlak czerwony, którym przez pierwszy około kilometr tuptamy asfaltem w Złotym Jarze, po drodze mijając wejście do Sztolni Książęcej. Dalej, szlak zwężającą się doliną, cały czas lasem wyprowadza nas na płytką Przełęcz pod Trzeboniem (685), gdzie napotykamy znaki żółte.
![Sztolnia Ksiazeca (Duke's Adit)](https://sudeckiedrogi.files.wordpress.com/2019/07/p6130811.jpg)
Przy Sztolni Książęcej
Za siodłem szlak czerwony dość wygodną drogą rozpoczyna podejście wyprowadzające nas na trawers północnych zboczy Jawornika Wielkiego, gdzie, z przecinek otwierają się widoki. Obejmują one głównie otoczenie Złotego Jaru oraz wydające się stąd bardzo niskie wzniesienia Wzgórz Niemczańsko-Strzelińskich.
Widoki ze szlaku czerwonego pod Jawornikiem Wlk.: Góry Sowie i Przedgórze Sudeckie / Złoty Jar
Dalej oglądamy Masyw Ślęży, a po lewej wyłaniają nam się Grzbiet Wschodni i Zachodni Gór Bardzkich z Górami Sowimi w tle. Szlak czerwony przewija się w końcu na wschodni skraj kopuły szczytowej
Jawornika Wielkiego, skąd odchodzi w prawo znakowana ścieżka do wieży widokowej umieszczonej niestety w plątaninie gęstych świerków.
Widoki ze szlaku czerwonego: Góry Sowie i Bardzkie (Grzbiet Zachodni) oraz rejon Laskówki / Grzbiet Wschodni Gór Bardzkich
W wyniku powyższego z drewnianej wieży oglądamy głównie Złoty Jar, fragment Złotego Stoku i Przedgórze Sudeckie, po czym wracamy do krzyżówki ze szlakiem czerwonym, by za znakami żółtymi rozpocząć krótkie zejście na
Przełęcz Jawornicką.
Wieża widokowa na Jaworniku Wlk. / Skałki przy zejściu na Przeł. Jawornicką
Ten odcinek przebiega lasem, jednak z wylesienia w rejonie samej przełęczy (na prawo od szlaku) otworzy się nam ładny wgląd w dolinę Orłowca oraz na masyw
Borówkowej, dalej na południe wyłaniają się Góry Bialskie i Śnieżnik.
Widoki spod Przeł. Jawornickiej na dolinę Orłowca i Borówkową
Na przełęczy wybieramy znaki zielone dochodzące tu ze wspomnianej Borówkowej i maszerujemy nimi w lewo, granicą państwową na stokach Małego Jawornika (768), przez gęsty ciemny las. W rejonie siodła między tym wzniesieniem a Kikołem szlak i granica wyprowadzają nas na linię grzbietu, którą będziemy jakiś czas wędrować by krótko acz stromo podejść na Kikoł. Szczyt jest zalesiony i zdobią go niewielkie, acz malownicze i ciągnące się skałki.
Granica pod szczytem Kikoła / Szczytowe skałki
Szlak rozpoczyna teraz długie zejście północnym ramieniem Kikoła, na którym otwierają się przecinki. Oglądamy z nich otoczenie Złotego Jaru, ale i Góry Sowie (przez lornetkę można dostrzec wieżę widokową na wyłaniającej się spoza Kalenicy Wielkiej Sowie).
Widoki z przecinki na pn. zboczu – Góry Sowie / Złoty Jar
Bliżej, po drugiej stronie Złotego Jaru przesuwa nam się zalesiony grzbiet Trzebonia.
Przecinka pod Kikołem – widok na Trzeboń / Ambona skalna na Kikole
Szlak zielony wchodzi znów w las i mija kolejne skałki. Wśród drzew osiągamy siodło między Kikołem a Pasieką, gdzie znaki zielone opuszczają polsko-czeską granicę i rozpoczynają zejście trawersem w dolinę Złotego Potoku, którą osiągamy w punkcie, gdzie rozpoczynaliśmy naszą wędrówkę.
Grzędy skalne przy zejściu z Kikoła
MAPA TRASY