Miasto nad Nysą Kłodzką (ok. 5 tys. mieszkańców), położone między Jeziorem Otmuchowskim a Jeziorem Nyskim. Wzmiankowane w roku 1103 jako Othemochow oraz Otemochow w bulli z roku 1155. Siedziba kasztelanii, należało potem do roku 1810 do biskupiego księstwa nyskiego. W XIII wieku na wzgórzu nad miastem wzniesiono zamek biskupi, który niszczono dwukrotnie w czasie wojen husyckich – 1430 i 1443. Odbudowany w 2 połowie XV w. z dodaniem kaplicy zamkowej, został przebudowany pod koniec XVI wieku w stylu renesansowym, m.in. z dodaniem zwieńczenia wieży i sgrafittowych zdobień okien. W roku 1646, podczas wojny trzydziestoletniej, miasto i zamek zajęli Szwedzi. Odbudowany ze zniszczeń, został przebudowany w XIX wieku. Na początku XVIII stulecia powstał zamek dolny – barokowa rezydencja pałacowa (obecnie siedziba urzędu miejskiego). W latach 90-tych XVII stulecia obok zamku powstał barokowy kościół św. Mikołaja i Franciszka Ksawerego (obecnie parafialny). We wnętrzu zachowały się obrazy autorstwa Michała Willmanna. Ten w ołtarzu głównym przedstawia św. Mikołaja z Myry błogosławiącego rozbitkom oraz ścięcie św. Jana Chrzciciela. Znajdują się tu także barokowe ołtarze boczne, ambona oraz drewniane stalle z początku XVIII wieku.
Otmuchów w roku 1738 na grafice wg rysunków F. Wernera