Szczyt w południowej części pasma Keprnika w Wysokim Jesioniku o spłaszczonym, odsłoniętym wierzchołku porośniętym trawami i kosówką. Wśród kęp kosodrzewiny pojawiają się niewielkie gnejsowe skałki, z których jedna tworzy naturalne okno skalne (tzw. Kamenne Okno). Z grzbietu roztacza się piękna panorama pasma Keprnika, śródgórskiej kotliny, w której leży Jesenik, pasma Orlika oraz samego Pradziada. Stokami Czerwonej Góry przebiega szlak czerwony z Cervenohorskiego sedla (parking, najbardziej dogodne dojście) na Szerak, przez sam szczyt biegnie szlak zielony z Koutów nad Desną do Beli pod Pradziadem oraz żółty – również z Koutów nad Desną. Na stromych wschodnich stokach Czervenej hory mieści się rezerwat przyrody Śnieżna Kotlina.
Na zachodnim zboczu Czerwonej Góry znajduje się Vrzeszowa studzienka (Wrzosowe Źródełko). zawieszona wysoko nad doliną Hucziwej Desnej (ok. 1310 m n.p.m.). Kapliczkę postawiono na miejscu źródełka, z którego, wedle tradycji, wody napił się zraniony przez myśliwego jeleń i wyzdrowiał. Źródło stało się miejscem pielgrzymkowym w związku z przekazem o późniejszym uzdrowieniu rodziny owego myśliwego dzięki żarliwemu nabożeństwu do Pięciu Ran Chrystusowych oraz obmyciu się miejscową wodą. W 2-giej połowie XVII wieku właściciele miejscowego majątku Żerotinowie wznieśli powyżej źródła drewnianą kaplicę pod wezwaniem Pięciu Ran Chrystusa oraz umieścili nad źródłem daszek. W roku 1653 właściciel Łosin Przemysław z Żerotina przeszedł na wiarę katolicką, gorliwymi katoliczkami były jego żona i siostra. Mapa dóbr łosińskich z roku 1739 umieszczona w sali zamku w Wielkich Łosinach pokazuje nam to miejsce pielgrzymkowe a pierwsza pisemna wzmianka o nim pochodzi z roku 1756.
„Reformy” oświeconego cesarza Józefa II zlikwidowały w roku 1788 i to miejsce pielgrzymkowe a wiszący w kaplicy a wcześniej nad źródłem obraz Pięciu Ran przeniesiono do kościoła w Wielkich Łosinach. Cesarz Józef jednak w końcu zmarł i pod koniec XVIII wieku otwarto kaplicę, w której umieszczono obraz Siedmiu Boleści Matki Bożej. Około roku 1820 wzniesiono przy niej schronisko dla pielgrzymów, którzy przybywali tu coraz liczniej. Zbudowano tu zatem w latach 1844-1846, przy pomocy pątników, którzy nosili głazy na budowę z doliny Desznej, kamienny kościółek pod wezwaniem św. Marii Magdaleny, poświęcony w lipcu 1850 roku.
Wrzosowe Źródełko pod koniec XIX w. (Teodor von Blaetterbauer)
W roku 1892 gospoda przy kościele spłonęła w pożarze ale wzniesiono w roku 1906 nową. Ulewa i wichura na początku czerwca 1921 spowodowały osuwanie się ziemi, tak iż mury kościółka zaczęły pękać i w roku 1926 go rozebrano. We wrześniu roku 1927 konsekrowano nowy drewniany kościół a w roku 1934 postawiono kaplicę nad źródłem. Kompleks kapliczki, kościółka i chaty wyglądał przed II wojną światową prezentował się dość okazale.
Wrzosowa Studzienka – stan przedwojenny
W maju roku 1946 kościół powyżej zapalił się od uderzenia pioruna i spłonął. Schronisko przy zapomnianym miejscu pątniczym ulegało dewastacji i w roku 1988 rozebrano je. W roku 1993 poświęcono krzyż na miejscu dawnego ołtarza. W roku 2006 zrekonstruowano budowlę nad samym źródełkiem, spod której rozciągają się widoki na Vozkę i Keprnik. We wrześniu roku 2017 postawiono na miejscu dawnego kościółka granitowy ołtarz a w krytej gontem kapliczce nad źródłem umieszczono obraz przedstawiający Niepokalane Serce Maryi. Obecnie istnieją plany odbudowy chaty (schroniska) i kościółka.
PROPOZYCJE WYCIECZEK
Z CZERWONOGÓRSKIEGO SIODŁA
GALERIA DODATKOWA
Kościół i gospoda w latach 30-tych XX w.
Przy Wrzosowej Studzience
Widok spod źródełka na dolinę Hucziwej Desnej
Na grzbiecie Czerwonej Góry, w tle Pasmo Orlika (po lewej) i masyw Pradziada (z prawej)
