Dyskretny urok sudecki i samozaoranie

Mysłów (460) – niebieski szlak rowerowy – Radzimowice (560) – znaki niebieskie – rozdroże pod Marcinkiem (600) – znaki czarne – rozdroże pod Chmielarzem (560) – bez znaków – Lisie Skały (420) – ścieżka Gruszka – kamieniołom Gruszka (400) – bez znaków – Wojcieszów (350) – znaki zielone – Rozdroże pod Miłkiem (450) – znaki niebieskie – Księży Kamień (520) – bez znaków – Mysłów. Długość: 16 km. Suma podejść: 400 metrów.

 

Na  trasę wokół Radzimowic i przez masyw Żeleźniaka wyruszamy z centralnego placyku – krzyżówki w Mysłowie ze świetlicą, remizą i przystankiem autobusowym. Do samych Radzimowic można wprawdzie podjechać samochodem, ale drogą gruntową, zaś, wybierając drogę pieszo po drodze możemy podziwiać ładne widoki na rejon Mysłowa. Wprawdzie nie od początku, gdyż szlak rowerowy i droga wychodzą z Mysłowa przez teren działalności najwyraźniej miejscowego złomiarza, który swoje zdobycze poustawiał wzdłuż wspomnianej drogi.

Nad Mysłowem – widoki na masyw Lubrzy i dawny kamieniołom nad Mysłowem
Po wyjściu z obrębu zabudowań trakt wznosi się łagodnie na pola, z których mamy ładny ogląd rejonu Przełęczy Mysłowskiej i pasma Lubrzy z hałdą dawnego kamieniołomu wapienia za Mysłowem. Na zakręcie szosy w lewo, odbijamy w prawo, w gruntową drogę, którą łagodnie pochodzimy między łąkami.

Łąki nad Mysłowem, w tle masyw Lubrzy

Kierując się cały czas prosto wchodzimy w obręb Radzimowic i wychodzimy na placyk – skrzyżowanie z ławeczkami w centrum wsi.

W Radzimowicach
Stąd idziemy szlakiem żółtym prosto i za ostatnim z zabudowań zostawiamy go, skręcając w lewo, w drogę prowadzącą na bezleśne wzniesienie z ławeczkami, flagą Polski i rozległą panoramą. Widok stąd obejmuje Góry Ołowiane, zza których wystaje Wołek w Rudawach Janowickich, a wreszcie i Karkonosze – od Śnieżki po rejon Śnieżnych Kotłów i Szrenicę.
Panorama znad Radzimowic: Lubrza, Góry Ołowiane / Wołek i Dzicza Góra
Panorama znad Radzimowic: Karkonosze / Rejon Śnieżki i Źródlanej Góry
Panorama znad Radzimowic: kotły Małego i Wielkiego Stawu
Panorama znad Radzimowic: rejon Wielkiego Szyszaka / widok ogólny na południe
Panorama znad Radzimowic: Garncarz, Miłek, Połom i Skopiec
Panorama znad Radzimowic: Miłek, Połom, Skopiec, Łysa Góra, Okole, Chmielarz
Na wprost widnieją Góry Kaczawskie z Miłkiem, Połomem i Skopcem oraz Maślakiem, zza których wystaje czubek Wysokiego Kamienia w Górach Izerskich
Na radzimowickiej kocie
Wracamy ze wzniesienia do centrum Radzimowic. Na placyku szlaki żółty i niebieski się rozchodzą. Kierujemy się wraz z tym ostatnim prosto i za zdobionym herbami i godłami Domem Chleba, wychodzimy z obrębu osady.
Krzyżówka w Radzimowicach / Dom Zboża (Chleba)

Zima w Radzimowicach

Tu należy nadmienić iż specyfiką Gór Kaczawskich jest mało turystów, a z tym kiepskie oznakowanie szlaków i… nie oddające rzeczywistości mapy. Dlatego proszę nie spodziewać się oznakowania szlaku niebieskiego na następnym odcinku przez prawie kilometr. Należy kierować się drogą prosto, która okrąża szczyt Żeleźniaka i zagłębia się w las.
Szlak niebieski nad Radzimowicami, w tle Karkonosze

Zimowy pejzaż radzimowicki z Karkonoszami w tle

Zanim wejdziemy w las możemy podziwiać jeszcze trochę widoków – oprócz Karkonoszy, które zostają z tyłu, po prawej przesuwają się Góry Ołowiane ze wspomnianym wystającym Wołkiem oraz grzbiet Lubrzy. Wchodzimy w las, szeroki dukt zakręca w prawo i zbliża się do linii grzbietu między Żeleźniakiem a Bukowiną (621).
Widoki znad Radzimowic na masyw Lubrzy i Góry Ołowiane
Szlak niebieski odchodzi w pierwszą drogę w lewo, ponieważ jednak oznakowanie jest fatalne – proponuję łatwiejszy orientacyjnie wariant – skręcamy w lewo, w kolejną drogę, która po chwili wyprowadza na wylesione siodło pod Bukowiną z krzyżówką duktów. Stąd kierujemy się prosto “głównym” traktem, który obniża się do ciemnego świerkowego lasu i wyprowadza prostopadłą tzw. Drogę Pragową.
Dziewanna na tle Lubrzy /  Lubrza i szosa jeleniogórska spod Żeleźniaka
Tu skręcamy w lewo i dochodzimy za moment do kolejnego skrzyżowania, gdzie deux ex machina pojawia się nam ponownie szlak niebieski. Idziemy nim prosto przez mroczny las bukowy, osiągając wkrótce krzyżówkę ze szlakiem czarnym, nieco ponad zarastającą polaną z ograniczonymi widokami na rejon Parku Krajobrazowego “Chełmy”.
Widoki spod Marcinka na Pogórze Kaczawskie / Czartowska Skała, w tle osiedla Legnicy
 Od wspomnianej krzyżówki kierujemy się prosto szlakiem czarnym (na początkowym odcinku brak znaków), mijając szczyt Marcinka (624) i wychodząc na niewielkie wylesienie z chylącym się ku upadkowi okazałym paśnikiem. Tu należy kierować się drogą prosto (słabe oznakowanie).
Żeleźniak spod Marcinka / Rejon Wielkiego Szyszaka w Karkonoszach, Połom i Skopiec ze szlaku czarnego
Droga obniża się nieco, trawersując kolejne kulminacje grzbietu Marcinka. Z otwierającej się na lewo od szlaku przecinki mamy ładny widok na Karkonosze – od Lasockiego Grzbietu po rejon Smogorni.
Widok na Karkonosze spod Marcinka
Znaki czarne wiodą dalej, lekko się wznosząc pod sam wierzchołek Rogacza (617), pod którym występują niewielkie rumowiska skalne. Za Rogaczem szlak przegradza zwalone drzewo, za którym wychodzimy na okazałe wylesienie.
Na Rogaczu / Zejście z Rogacza, w tle Chmielarz, Karkonosze i Baraniec ze Skopcem
Rozległa panorama stąd obejmuje niemal całe Karkonosze widoczne ponad niskimi grzbietami Gór Kaczawskich.
Przecinka pod Rogaczem
Widać również najwyższe partie Rudaw Janowickich – od Wołka po Skalnik.
Widok spod Rogacza: Wołek, Dzicza Góra, Skalnik, Lasocki Grzbiet / Kowarski i Czarny Grzbiet
Na prawo, znad sąsiedniego Chmielarza wyłaniają się Skopiec z Barańcem.
Karkonosze raz jeszcze / Chmielarz na tle najwyższych partii Gór Kaczawskich
Szlak wchodzi w przylaski i przewija się na północne zbocza Dłużka (592). Stąd z kolei widać rejon Łysej Góry i Okola – przed nami oraz Pogórze Kaczawskie – po prawej.
Na północnych zboczach Dłużka: widoki na Góry i Pogórze Kaczawskie
W krainie “wygasłych wulkanów” dominują stożki Ostrzycy i Grodźca, a gdy się przypatrzyć – z płaskowyżu na prawo wyrasta Czartowska Skała.
Ostrzyca i Grodziec spod Dłużka
Droga nieco się obniża, w lewo odchodzi dukt, którym docieramy pod wzniesioną na Dłużku drewnianą wieżą widokową – wedle współczesnych standardów tj. niższą niż sąsiednie drzewa. Widok w stronę Karkonoszy w każdym razie z niej jest.
Góry Kaczawskie, Rudawy Janowickie i Karkonosze z Dłużka / Zbliżenie na Miłka i główny grzbiet Karkonoszy ze Śnieżką
Punkt widokowy na Dłużku (tablice obecnie są zniszczone) / Widok na Rudawy Janowickie – Wołek i Skalnik
Widoki z Dłużka: szczyt Barańca / Łysa Góra
Dalej, w stronę północy mamy Okole i Góry Kaczawskie przechodzą płynnie w Pogórze z charakterystycznym stożkiem Ostrzycy.
Widoki z Dłużka: Łysa Góra i Okole / Pogórze Kaczawskie
Jeszcze dalej na północ, z okalających nizin, wystaje forpoczta sudecka – wspomniany już Grodziec, na prawo mamy wzniesienia rejonu Złotoryi z wyróżniającym się Trupieniem, a u podnóża – wieś Dobków.
Widoki z Dłużka: dolina Kaczawy i Grodziec / Trupień
Wracamy na szlak czarny, który przecina lasem płaski grzbiet, wychodząc na łąki pod Chmielarzem. Tu z prawej dołącza żółty szlak rowerowy. Zostawiając schodzące do Dobkowa znaki czarne, idziemy nim w lewo, przekraczając ramię Chmielarza i rozpoczynając zejście z widokami na Żeleźniak, Lubrzę i Góry Ołowiane z wystającym na horyzoncie Wołkiem.
Widoki spod Chmielarza: Żeleźniak, Lubrza / Góry Ołowiane
Jak się okazuje jesteśmy na wytyczonej z wiadomych funduszy ścieżce dydaktycznej, której oznaczeń brak. Droga jest również momentami, w zależności od sezonu, zarośnięta.
Zejście z Chmielarza: Rogacz i Żeleźniak / Miłek i Śnieżka
Ścieżka pod Chmielarzem / Widoki spod Chmielarza: Lubrza, Góry Ołowiane / Połom, Skopiec i Baraniec
Przy kolejnej linii drzew jak spod ziemi pojawia się droga, a przy niej okazała mapa tras rowerowych rejonu Wojcieszowa, wiata, a nawet grill.
Dalszy ciąg zejścia z Chmielarza
W miejscu, gdzie droga skręca w lewo, na linii drzew idziemy prosto drogą wzdłuż pola. Na wprost widnieje Połom. Kolejne kilkaset metrów trzymamy się pasa drzew – na wprost odsłoni się nam wkrótce masyw Okola.
Połom spod Chmielarza / Okole z drogi do Lisich Skał
W końcu droga, już wyraźniejsza zagłębia się w las i rozpoczyna wyraźne zejście do następnego ciągu łąk, z których widać Miłek, Wojcieszów i Połom. Skręcamy w prawo i dochodzimy na linię grzbietu nad rozłożonym poniżej Wojcieszowem. Powinien tu teoretycznie biec jeden z wariantów ścieżki dydaktycznej “Gruszka”. Znaków brak.
Nad Wojcieszowem, w tle Połom i Skopiec / Rozdroże pod Lisimi Skałami, w tle Okole, na prawo d. kamieniołom na Bielsu
Skręcamy w prawo i przechodząc skrajem łąki, przekraczamy kolejne pasmo drzew, za którym, na kolejnej łące teren znów się wznosi. Droga niemal całkowicie zarosła, natomiast po prawej, pod ścianą drzew widać tablicę informacyjną. Kierujemy się na nią i okazuje się że jesteśmy na ścieżce (?) dydaktycznej przy stanowisku Lisie Skały.
Widok na Wojcieszów / Tablica w środku niczego
Sama droga już w lesie robi się wyraźniejsza, po prawej pojawiają się też wspomniane skały, niestety w sezonie wiosenno-letnim niemal całkowicie zarośnięte.
Lisie Skały
Kontynuujemy wędrówkę, wychodząc z lasu na łąki powyżej i docierając do kolejnego wariantu ścieżki “Gruszka” – od ruin szubienicy na Trzcińcu do kamieniołomu Gruszka. Idziemy nią w lewo, mijając po pewnym czasie ruiny wapiennika i dochodząc do wyraźnego traktu z Wojcieszowa. Ok. 250 m w prawo dojdziemy nim na dno dawnego kamieniołomu wapieni w otoczeniu bazaltów – “Gruszka” o wysokich na kilkadziesiąt metrów ścianach.
Dawny kamieniołom Gruszka na Bielcu
Wracamy na zakręt, na którym osiągnęliśmy dukt i krótko schodzimy w prawo, na skraj Wojcieszowa, na ul. Kościelnej. Idziemy nią prosto aż do ul. Słowackiego, przy dyskoncie. Tu skręcamy w lewo i za placykiem ze skwerem – w prawo, w ul. Kochanowskiego, wychodząc na drogę w dolinie Olszanki. Przekraczamy ją i osiągamy niewidoczny z ulicy szlak zielony. Wznosi się on łagodnie zboczami Miłka, głównie lasem, osiągając wreszcie łąki między tym masywem a masywem Żeleźniaka.
Nad Wojcieszowem: Chmielarz / Żeleźniak
Na łąkach napotykamy szlak niebieski. Kierujemy się nim w lewo, nieznacznie podchodząc linią drzew.
Łąki pod Miłkiem
W miarę zyskiwania wysokości otwierają się widoki: w tyle na wspomniany Miłek, grupę Skopca i Barańca, a nawet stożek Śnieżki…
Na szlaku niebieskim: Miłek / Śnieżka
… na wprost przybliża się znajomy Żeleźniak, pod którego szczytem przycupnęły Radzimowice.
Na szlaku niebieskim między Miłkiem a Radzimowicami
Na rozwidleniu dróg polnych przy kamiennym słupku, na którym wymalowano szlak niebieski możemy sobie skrócić drogę, skręcając w prawo i zakosami podchodząc w stronę widocznej kępy drzew przy Księżym Kamieniu.
Widoki na Góry Kaczawskie / Kamienny krąg
Po drodze mijamy na wzniesieniu inicjatywę jakiegoś amatora pogańskich kultów albo latynoskich seriali z lat 80-tych ubiegłego wieku w postaci kamiennego kręgu. Droga przewija się przez grzbiet i prowadzi prosto do wiodącego od Radzimowic, znajomego nam traktu, którym wiedzie szlak żółty.
Łąki poniżej Radzimowic
Po lewej, w kępie drzew znajduje się skałka Księży Kamień, widoczna jedynie od późnej jesieni do wczesnej wiosny.
Księży Kamień
Pod Księżym Kamieniem
Mijamy skałkę i rozpoczynamy zejście asfaltem do Mysłowa.
Widoki z drogi koło Radzimowic: Miłek, grupa Skopca i Okole
Obniżamy się z widokami na grupę Lubrzy i kamieniołom przy drodze do Nowych Rochowic, osiągając ostatecznie punkt wyjścia.
Zejście do Mysłowa
 

List   

Information
Click following button or element on the map to see information about it.
Lf Hiker | E.Pointal contributor


Wokół Radzimowice   

Profile

50 100 150 200 5 10 15 Distance (km) Elevation (m)
No data elevation
Name: No data
Distance: No data
Minimum elevation: No data
Maximum elevation: No data
Elevation gain: No data
Elevation loss: No data
Duration: No data

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *