Długi grzbiet odchodzący na północ od Śląskiego Grzbietu Karkonoszy w rejonie dawnego schroniska Petrova bouda (1268 m n.p.m.), oddzielający doliny Sopotu i Czerwieni, usiany granitowymi skałkami. Petrovka to dziś węzeł szlaków i pusta nazwa. Do sierpnia 2011 r. stało tu spore czeskie schronisko położone na zworniku Śląskiego Grzbietu Karkonoszy oraz Hutniczego Grzbietu, powyżej Przełęczy Karkonoskiej. Obsługująca turystów buda stanęła na miejscu wcześniejszego szałasu pasterskiego w roku 1811. Nazwa pochodziła od Jana Pittermanna, który zginął w pobliżu podczas śnieżycy. W latach 1886-87 obiekt został zastąpiony nowym, dwupiętrowym, przebudowanym na początku XX w. i potem w latach 20-tych. Obecnie trwają prace zmierzające do odbudowy schroniska.
Na Petrovce zbiegają się szlaki turystyczne – czerwony, grzbietowy z Przełęczy Karkonoskiej na Halę Szrenicką, czarny – z Jagniątkowa oferujący długie, monotonne, ale jedno z najbardziej łagodnych podejść na główny grzbiet (ongiś wykorzystywane do zjazdów saniami do Jagniątkowa), żółty – do Szpindlerowego Młyna oraz niebieski – przez Ptasi Kamień do Martinovej boudy. Z okolic dawnego schroniska roztacza się ładny widok na rejon Przełęczy Karkonoskiej, wschodnią część Kotliny Jeleniogórskiej i Rudawy Janowickie. Schronisko spłonęło 1 sierpnia 2011 roku, przypuszczalnie wskutek podpalenia. Od kilku lat było nieużytkowane.
Poniżej “Petrovki” na Hutniczym Grzbiecie znajduje się ciąg Bażynowych Skał, które nazwę swą zawdzięczają pospolitej tu bażynie czarnej. Najbardziej charakterystyczne z nich to Lew, Maszkara, Wysoki Granit, Wisząca, Rudnica, Dromader. Górna część skał leży na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego – kiedyś biegł tędy szlak zielony na Przeł. Karkonoską, od lat zamknięty. Niestety, skały dodatkowo zarosły, co ogranicza widoki na nie także z dostępnych turystycznych ścieżek.
W dolnej części skał, dostępnej leśnymi ścieżkami poza obszarem parku narodowego, na tzw. Pohuciu znajduje się chatka studencka – dojście od szlaku czarnego z Jagniątkowa (przy wiacie na skrzyżowaniu z II Drogą należy skręcić w ścieżkę w lewo) lub zarastającą ścieżką grzbietową od północy. Niżej skał leży tzw. Kozacka Dolina, do której mieli dotrzeć w roku 1622 kozacy lisowscy w swojej wyprawie przez pół Europy z pomocą zagrożonemu cesarstwu.
PROPOZYCJE WYCIECZEK
TRASA
GALERIA DODATKOWA
Widok na Wysoki Granit
Dromader
Pałacyk
Widok z Pałacyku na Suchą Górę i rejon Przeł. Karkonoskiej
Wejście na Nocny Kopczyk
Nocny Kopczyk – widok na Góry Izerskie