Podwójne siodło dzielące Śląski Grzbiet Karkonoszy na dwie wyraźne części – wschodnią ze Smogornią i zachodnią z Wielkim Szyszakiem. Przełęcz tworzą dwa obniżenia – Dołek (1178 m n.p.m.) i uznawane za właściwą Przełęcz Karkonoską (1198 m n.p.m.) rozdzielone niewielkim spiętrzeniem grzbietu (1215 m n.p.m.). Od północy wcina się tu w zbocza głęboka, lesista dolina Czerwieni, z której jedno z rozgałęzień (pod Dołkiem) zwane jest Kozacką Doliną – ponoć od oddziałów lisowczyków, które miały się tu zapuścić w początkowych latach wojny trzydziestoletniej.
Południowy stok przełęczy opada ku Sedmidoli – prowadzi tędy szosa ze Szpindlerowego Młyna do Szpindlerowej Budy (wjazd za dodatkową opłatą). Według przedwojennych planów miała się z nią połączyć tzw. Droga Sudecka z Borowic, Niemcy siłami jeńców wojennych zbudowali jednak jedynie jej początkowy odcinek trawersujący zbocza Śląskiego Grzbietu. Powyżej przełęczy, na zachodnim stoku Małego Szyszaka znajduje się budynek schroniska „Odrodzenie” (ok. 1235 m n.p.m.) wzniesiony w roku 1928. Spod schroniska roztacza się rozległa panorama zachodniej części Karkonoszy od grzbietu Karkonosza po grzbiet główny ze Śląskimi Kamieniami, kulminujący w Wielkim Szyszaku.
Na przełęczy działa również wspomniany czeski hotel górski „Szpindlerova Bouda”. Przez przełęcz przebiega czerwony karkonoski szlak grzbietowy z Hali Szrenickiej na Przełęcz Okraj, a także szlak zielony (tzw. Ścieżka nad Reglami) – z Hali Szrenickiej na Pielgrzymy. Od strony północnej dochodzi tu szlak niebieski z Przesieki (najszybsze dojście od leśnego parkingu przy Drodze Sudeckiej), zaś od południowej szlak zielony ze Szpindlerowego Młyna oraz niebieski ze tzw. Martinovki.
