Zwana też Puszczą Śnieżnej Białki (taką nazwę nosi utworzony tu w 1963 roku rezerwat przyrody). Pozostałość puszczy pokrywającej niegdyś Sudety, położona w otoczeniu źródliskowego odcinka doliny Białej Lądeckiej oraz na zboczach masywu Rudawca w Górach Bialskich. Dolne jej partie zajmuje las mieszany regla dolnego z dorodnymi okazami wiekowych buków, jodeł i jaworów, wyższe – bór świerkowy. Z polan na terenie dawnej osady Nowa Biela rozciągają się malownicze widoki na strome zbocza granicznego grzbietu Gór Złotych. Sama rzeka tworzy ciąg kaskad, częściowo sztucznie spiętrzonych. Tutejsze lasy stanowią ostoję zwierzyny – między innymi dzików, jeleni, saren, zajęcy i kun, a także rzadkich głuszców i cietrzewi.
Od stanowiących kraniec cywilizacji Bielic dnem doliny Białej Lądeckiej biegnie aż do jej źródeł pod Postawną wygodna, nieznakowana droga leśna. Od jej końca łatwo dojść już do granicy i wrócić albo przez Iwinkę, albo przez Smrek i Przełęcz Trzech Granic i Pasieczną (całość pętelki ok. 14 km), smakując “sudeckich Bieszczadów”. Przez Puszczę Jaworową przebiega również szlak zielony z Bielic na Iwinkę i Rudawiec, którym wytrwały turysta może zajść nadal “zieloną granicą” aż na sam Śnieżnik (ok. 7 godzin marszu).
PROPOZYCJA WYCIECZKI
Z BIELIC