Bila Voda wieś (360.) – znaki czerwone – Borówkowa (900) – znaki czerwone – Pod Białą Skałą (750) – znaki zielone – Bila Voda wieś. Długość: 15 km. Suma podejść: 550 metrów.
Samochód parkujemy na “końcu Czech” – przy dawnym pałacyku myśliwskim księżnej Marianny Orańskiej (obecnie szpital psychiatryczny) i pętli autobusowej w Bilej Vodzie wsi. Idziemy krótko pod górę szosą do rozwidlenia szlaków czerwonego i zielonego na skraju dawnego parku. Wybieramy czerwony i wznosimy się wygodną drogą na wydłużony grzbiet opadający z Gór Złotych. Mijamy przecinkę z widokiem na dolinę Białej Wody i podchodzimy łagodnie lasem wzdłuż ogrodzonego zwierzyńca, czy też obory, jak nazywają to Czesi – Jedlovec. Przez ogrodzenie możemy podziwiać stada danieli przemykające poniżej lasem.
Nad Bilą Vodą / Daniele w zwierzyńcu Jedlovec
Wychodzimy na skraj rozległej łąki z widokiem na cel naszej wędrówki – Borówkową z charakterystyczną wypustką wieży widokowej.
Szlak prowadzi wciąż drogą, brzegiem łąki, mijając bezleśną kulminację z reperem (506 m n.p.m.). Za nią szlak mija rozdroże U Sziszki i zagłębia się w las. Cały czas maszerujemy dawnym gościńcem, który wiódł ze Śląska na ziemię kłodzką, w czasach, gdy nie dzieliła ich granica.
Widok na Borówkową / Garb nad doliną – w tle Jawornik Wlk.
Dalsze prawie 3 kilometry to nieco monotonne, łagodne podejście bez widoków aż na polankę z samotnym domem, która wyznacza teren dawnej wsi Różaniec. Osada powstała w 1 połowie XVII stulecia przy wspomnianym trakcie ze Śląska do Kłodzka, który stanowił szlak pielgrzymkowy. Istniała tu karczma i kościółek św. Antoniego, a w szczytowym okresie osada liczyła 12 domów i kilkudziesięciu mieszkańców. Po wojnach śląskich (połowa XVIII wieku) i utracie przez Austrię większej części Śląska oraz ziemi kłodzkiej Różaniec znalazł się w izolowanym położeniu. Jednak do ostatecznego wyludnienia i zniszczenia osady doszło dopiero po II wojnie światowej, kiedy to zrównano z ziemią większość zabudowań.
Jawornik Wlk. z drogi na Przeł. Rożaniec / Teren dawnej wsi Różaniec
Dość niespodziewanie, wśród gęstego lasu wychodzimy na Przełęcz Różaniec (586 m n.p.m.), gdzie dziś biegnie granica polsko-czeska po linii dawnej rubieży austriacko-pruskiej. Szlak czerwony skręca w lewo i łączy się z polskim szlakiem zielonym, rozpoczynając dość męczące podejście pośród drzew.
Granica nad Przełęczą Różaniec / Na szlaku czerwonym
Mijamy spiętrzenie Krowiej Góry i szlak krótko się obniża, by potem znów rozpocząć mozolne pięcie się pod górę. Wreszcie osiągamy rozległe wylesienie ze skałkami.
Skałki na granicznym szlaku
Za rozdrożem Pod Borówkową (850 m n.p.m.) ścieżka już łagodnie wznosi się rozległą kopułą szczytową Borówkowej do polanki z wieżą widokową i czeskim bufetem
Na Borówkowej
Spiralą schodów wchodzimy na wieżę by podziwiać panoramy Sudetów. Niestety widoczność jest taka sobie – Karkonoszy nie widać, a Pradziad ledwo, ledwo majaczy za skłonem Szeraka.
Panorama z Borówkowej: Masyw Śnieżnika / Chmury przewalające się przez Przeł. Różaniec
Panorama z Borówkowej: masyw Jawornika / Pradziad
Śnieżnik i Suszyna w chmurach
Z Borówkowej schodzimy łagodnie dojazdową drogą za znakami czerwonymi. Zanim szlak odbije z wygodnego duktu – po lewej pojawiają się skałki na Skalnym Wierchu (867 m n.p.m.), niestety dość zarośnięte, przez co pozbawione widoków.
Pod Skalnym Wierchem
Na oddalone o ok. 200 metrów od szlaku skałki dochodzimy zarastającą drogą.
Na Skalnym Wierchu
Skały tworzą rumowisko opadające na wschodnie zbocze z okazami jarzębin. Wracamy na szlak, który obniża się pn. wsch. ramieniem Borówkowej.
Rumowisko pod Skalnym Wierchem
Osiągamy skrzyżowanie Pod Białą Skałą nazwane tak, choć skały w pobliżu nie widać, i wybieramy szlak zielony, który biegnie w lewo szerokim gościńcem ku rozdrożu u Trzech Lip na siodełku pod Jeleniem (702 m n.p.m.), z drewnianą wiatą. W pobliżu znajdują się dawne sztolnie uranowe. Na krzyżówce szlak odbija w lewo i rozpoczyna zdecydowane zejście w dolinę Bilej Vody.
Buczyna pod Bilą Skałą / Rozdroże nad doliną Bilej Vody
Dróżka się zwęża i przeciska między drzewami, osiągając ciemny las w dolinie. Przed nami wyrasta prześwit z ławeczkami pod urwistą ścianą skalną. To Szafarzowa Skała.
Pod Szafarzową Skałą
Na szczyt liczącej ok. 35 metrów wysokości formacji prowadzi przez las w prawo wąska, stroma ścieżka.
Podejście pod Szafarzową Skałę
Szczyt skały jest częściowo zarośnięty, gdzieniegdzie jednak odsłania się widok na południe.
Na Szafarzowej Skale
Z płaskiego wierzchołka mamy zatem widok na górną część doliny Bilej Vody z Borówkową w tle.
Borówkowa z Szafarzowej Skały
Wracamy do podnóża skały i kierujemy się w prawo szlakiem zielonym, u podnóża potężnych urwisk.
Zerwy Szafarzowej Skały
Od skały czeka nas jeszcze dreptanie ok. 3 km wijącą się dość płasko w dolinie Białej Wody, usianej gdzieniegdzie skałkami, asfaltową drogą. Potok tworzy na tym odcinku malownicze szumy i niewielkie kaskady.
W dolinie Białej Wody
Potok Biała Woda / Skały w dolinie Białej Wody
Przechodzimy u podnóży znajomego zwierzyńca Jedlovec, po czym pojawiają się pierwsze zabudowania i trafiamy na krzyżówkę ze szlakiem czerwonym i do punktu wyjścia przy dawnym pałacyku Orańskiej Marianny.
W dolinie Białej Wody
MAPA TRASY W MAPY.CZ
