Bila Voda wieś (360.) – znaki czerwone – Borówkowa (900) – znaki czerwone – Pod Białą Skałą (750) – znaki zielone – Bila Voda wieś. Długość: 15 km. Suma podejść: 550 metrów.
Samochód parkujemy na „końcu Czech” – przy dawnym pałacyku myśliwskim księżnej Marianny Orańskiej (obecnie szpital psychiatryczny) i pętli autobusowej w Bilej Vodzie wsi. Idziemy krótko pod górę szosą do rozwidlenia szlaków czerwonego i zielonego na skraju dawnego parku. Wybieramy czerwony i wznosimy się wygodną drogą na wydłużony grzbiet opadający z Gór Złotych. Mijamy przecinkę z widokiem na dolinę Białej Wody i podchodzimy łagodnie lasem wzdłuż ogrodzonego zwierzyńca, czy też obory, jak nazywają to Czesi – Jedlovec. Przez ogrodzenie możemy podziwiać stada danieli przemykające poniżej lasem.
Nad Bilą Vodą / Daniele w zwierzyńcu Jedlovec
Wychodzimy na skraj rozległej łąki z widokiem na cel naszej wędrówki – Borówkową z charakterystyczną wypustką wieży widokowej.
Szlak prowadzi wciąż drogą, brzegiem łąki, mijając bezleśną kulminację z reperem (506 m n.p.m.). Za nią szlak mija rozdroże U Sziszki i zagłębia się w las. Cały czas maszerujemy dawnym gościńcem, który wiódł ze Śląska na ziemię kłodzką, w czasach, gdy nie dzieliła ich granica.
Widok na Borówkową / Garb nad doliną – w tle Jawornik Wlk.
Dalsze prawie 3 kilometry to nieco monotonne, łagodne podejście bez widoków aż na polankę z samotnym domem, która wyznacza teren dawnej wsi Różaniec. Osada powstała w 1 połowie XVII stulecia przy wspomnianym trakcie ze Śląska do Kłodzka, który stanowił szlak pielgrzymkowy. Istniała tu karczma i kościółek św. Antoniego, a w szczytowym okresie osada liczyła 12 domów i kilkudziesięciu mieszkańców. Po wojnach śląskich (połowa XVIII wieku) i utracie przez Austrię większej części Śląska oraz ziemi kłodzkiej Różaniec znalazł się w izolowanym położeniu. Jednak do ostatecznego wyludnienia i zniszczenia osady doszło dopiero po II wojnie światowej, kiedy to zrównano z ziemią większość zabudowań.
Jawornik Wlk. z drogi na Przeł. Rożaniec / Teren dawnej wsi Różaniec
Dość niespodziewanie, wśród gęstego lasu wychodzimy na Przełęcz Różaniec (586 m n.p.m.), gdzie dziś biegnie granica polsko-czeska po linii dawnej rubieży austriacko-pruskiej. Szlak czerwony skręca w lewo i łączy się z polskim szlakiem zielonym, rozpoczynając dość męczące podejście pośród drzew. Wyżej na grzbiecie, na spłaszczeniach tzw. Krowiej Góry napotykamy niewielkie, lecz malownicze skałki.
Skałki na granicznym szlaku
Za rozdrożem Pod Borówkową (850 m n.p.m.) ścieżka już łagodnie wznosi się rozległą kopułą szczytową Borówkowej do polanki z wieżą widokową i czeskim bufetem (możliwość płatności w złotówkach).
Na Borówkowej
Spiralą schodów wchodzimy na wieżę by podziwiać panoramy Sudetów. Niestety widoczność jest taka sobie – Karkonoszy nie widać, a Pradziad ledwo, ledwo majaczy za skłonem Szeraka.
Panorama z Borówkowej: Masyw Śnieżnika, Góry Orlickie i Bystrzyckie,
Panorama z Borówkowej: masyw Jawornika / Pradziad
Z Borówkowej schodzimy łagodnie dojazdową drogą za znakami czerwonymi. Zanim szlak odbije z wygodnego duktu – po lewej pojawiają się skałki na Skalnym Wierchu (867 m n.p.m.), niestety dość zarośnięte, przez co pozbawione widoków.
Pod Skalnym Wierchem
Na oddalone o ok. 200 metrów od szlaku skałki dochodzimy zarastającą drogą.
Na Skalnym Wierchu
Skały tworzą rumowisko opadające na wschodnie zbocze z okazami jarzębin. Wracamy na szlak, który obniża się pn. wsch. ramieniem Borówkowej.
Rumowisko pod Skalnym Wierchem
Osiągamy skrzyżowanie Pod Białą Skałą nazwane tak, choć skały w pobliżu nie widać, i wybieramy szlak zielony, który biegnie w lewo szerokim gościńcem ku rozdrożu u Trzech Lip na siodełku pod Jeleniem (702 m n.p.m.), z drewnianą wiatą. W pobliżu znajdują się dawne sztolnie uranowe. Na krzyżówce szlak odbija w lewo i rozpoczyna zdecydowane zejście w dolinę Bilej Vody.
Buczyna pod Bilą Skałą / Rozdroże nad doliną Bilej Vody
Dróżka się zwęża i przeciska między drzewami, osiągając ciemny las w dolinie. Przed nami wyrasta prześwit z ławeczkami pod urwistą ścianą skalną. To Szafarzowa Skała.
Pod Szafarzową Skałą
Na szczyt liczącej ok. 35 metrów wysokości formacji prowadzi przez las w prawo wąska, stroma ścieżka.
Podejście pod Szafarzową Skałę
Szczyt skały jest częściowo zarośnięty, gdzieniegdzie jednak odsłania się widok na południe.
Na Szafarzowej Skale
Z płaskiego wierzchołka mamy zatem widok na górną część doliny Bilej Vody z Borówkową w tle.
Borówkowa z Szafarzowej Skały
Wracamy do podnóża skały i kierujemy się w prawo szlakiem zielonym, u podnóża potężnych urwisk.
Zerwy Szafarzowej Skały
Od skały czeka nas jeszcze dreptanie ok. 2,5 km wijącą się dość płasko w dolinie, asfaltową drogą, u podnóży zwierzyńca Jedlovec do punktu wyjścia przy dawnym pałacyku Orańskiej Marianny.
MAPA TRASY W MAPY.CZ
