Górna Bielawa (480) – bez znaków i znaki zielone – Bielawska Polanka (810) – znaki czerwone – Zimna Polanka (885) – znaki żółte – Rozdroże pod Korczakiem (650) – znaki niebieskie – Górna Bielawa. 10 km. 550 metrów różnicy wzniesień.
Spacer to zbytni nie jest, bo 500 metrów przewyższenia jednak swoje robi. Podstawowym walorem jest przejście przez ostoję zwierzyny nad źródliskowymi potokami Bielawicy, gdzie obok dzików, jeleni, saren i lisów, można spotkać muflony. Muflony można zresztą spotkać (zwłaszcza zimą) także na szerokim pasie pól i łąk między Pieszycami a Bielawą, gdzie schodzą z gór w poszukiwaniu jedzenia.
Pola między Pieszycami a Bielawą podchodzące pod samą ścianę lasu na zboczach masywu Żebraka
Wycieczkę rozpoczynamy przy tzw. Leśnym Dworku na końcu Bielawy, gdzie znajduje się parking i miejsce odpoczynku oraz pstrążarnia, i gdzie można dojechać miejską komunikacją. Biegnie tędy niebieski szlak turystyczny ze Starej Jodły na Przełęcz Woliborską i szlak zielony na Bielawską Polankę oraz szlak czarny na rozdroże pod Popielakiem.
Na Bielawską Polankę można podejść szlakiem zielonym (wariant dłuższy ale mniej stromy albo skracając zakole szlaku – prosto od parkingu ramieniem Przekory (602). Ten drugi wariant oznacza strome choć krótkie podejście na samym początku – leśnym ramieniem, które rozdziela dwie doliny zbiegające się przy Leśnym Dworku.
Grzbiet potem nieco się wypłaszcza a ścieżka prowadzi raz trawersem raz ramieniem, podchodząc znów wyraźnie na zalesiony niewybitny wierzchołek Przekory. Z przecinek mamy widoki na dolinę poniżej zamkniętą dominującą kopą Popielaka (856). Z Przekory schodzimy krótko na płytkie siodełko i zaraz potem rozpoczyna się dość długie mozolne podejście w trakcie którego z prawej dołącza znowu szlak zielony.
Podejście na Przekorę – widok na Popielak / Widok na Niedźwiedzi Grzbiet
Teraz za znakami zielonymi osiągamy poprzeczny dukt i już łagodnie w lewo wznosimy się, okrążając wierzchołek Końskiej Kopy (791) i już łagodnie wychodząc na szlak rowerowy trawersujący masyw Kalenicy i Słonecznej od wschodu. Stąd dość płasko w lewo dochodzimy do przełęczy i węzła szlaków na Bielawskiej Polance. Wybieramy szlaki żółty i zielony, rozpoczynając w prawo krótkie podejście na siodełko pod Żmijem (887 m n.p.m.).
Nad Bielawską Polanką: widok na siodło i Popielak / Panorama Kotliny Kłodzkiej z Masywem Śnieżnika, Górami Bystrzyckimi i Orlickimi
Stok pod Żmijem (na lewo od szlaków) w ostatnich latach uległ wylesieniu, co oznacza rozległą panoramę, sięgającą od Przedgórza Sudeckiego przez Popielaka, Masyw Śnieżnika, masyw Jerzabu i Suchego Wierchu po Góry Bystrzyckie i Orlickie.
Podejście na Żmija: Zbliżenie na Masyw Śnieżnika / Zbliżenie na Góry Bystrzyckie i Orlickie
Przesieka odsłoniła także część dawniej widokowej gnejsowej skały na pd. zboczu Żmija. Przed I wojną światową na jej szczycie utworzono punkt widokowy z drewnianymi schodkami.
Grupa skalna na zboczu Żmija
Druga, mniejsza skałka znajduje się pod samym wierzchołkiem Żmija (887 m n.p.m.). Żeby tam dotrzeć opuszczamy szlaki w momencie gdy skręcają w prawo na siodełku pod Żmijem (obecnie wyrąbano tu niemal wszystkie drzewa) i wyraźną ścieżką osiągamy oddaloną o ok. 200 metrów kulminację.
Skałka na szczycie Żmija / Widok z polany na Żmiju – w tle Wzgórza Włodzickie i Góry Stołowe
Poniżej otwiera się zarastająca niestety polana z widokami na Jugów, Wzgórza Włodzickie, Góry Orlickie, Bystrzyckie i Stołowe. Dość nietypowo – niepozornie wygląda stąd Szczeliniec Wielki, zlewając się z położonym w tle grzbietem Skalniaka. Stąd w lewo, zachowując ostrożność, można dotrzeć na szczyt opisywanego wyżej głównego masywu skalnego Żmija, niestety obecnie zarośniętego.
Szczeliniec Wielki ze Żmija / Orlica i Góry Bystrzyckie ze Żmija, bliżej Nowa Ruda u stóp Wzgórz Włodzickich
Wracamy na siodełko pod Żmijem i szlaki, które wznoszą się niezbyt stromo południowym ramieniem Kalenicy (964 m n.p.m.), osiągając granicę rezerwatu. Pojawia się regularna buczyna i rozrzucone wokół kamienie. Przed samym wierzchołkiem teren nieco się wypłaszcza i znaki dość niespodzianie wyprowadzają na znaczony drewnianą wiatą szczyt, trzeci co do wysokości w Górach Sowich. Stoi tu stalowa wieża widokowa. Z platformy na szczycie rozciąga się rozległa panorama (zdjęcia w odsyłaczu powyżej).
Wieża widokowa na Kalenicy / Las na Kalenicy
Na Kalenicy
Panorama ta sięga na południowym-wschodzie Masywu Śnieżnika, i, w pogodne dni, Hrubego Jesenika, Gór Orlickich, Bystrzyckich i Stołowych na południu, Gór Kamiennych, Wałbrzyskich i Karkonoszy na zachodzie, pobliskiego masywu Wielkiej Sowy na północnym-zachodzie oraz Przedgórza Sudeckiego wraz z Wrocławiem i Wałem Trzebnickim na północy.
Góry Kamienne z Kalenicy / Widok z Kalenicy na Słoneczną i Wielką Sowę
Schodzimy z wieży i obniżamy się szerokim grzbietem Kalenicy, wśród mieszanego lasu, w którym wyrastają pojedyncze skałki.
Dzikie Skałki
Na grzbiecie Kalenicy
Mijamy spiętrzenie i obniżamy się do większej grupy Słonecznych Skałek (zwanych obecnie na mapach Dzikimi Skałami) o wysokości do ok. 10 metrów, schodząc nieznacznie na płytkie siodło między Kalenicą a sąsiednią, nieco niższą Słoneczną (950 m n.p.m.). Potem krótko pochodzimy na zalesiony, pozbawiony widoków wierzchołek Słonecznej, również znajdujący się na terenie rezerwatu Bukowa Kalenica. Przeważa tu drzewostan liściasty.
Ze Słonecznej czeka nas strome, choć krótkie zejście na Zimną Polankę (880 m n.p.m.) z wiatą i drewnianą rzeźbą Ducha Gór. Na polance skręcamy w prawo za znakami żółtymi i schodzimy do poprzecznej drogi, trawersującej północne zbocza masywu Kalenicy, którą prowadzi szlak rowerowy. Po lewej, nieco w dole widnieje trakt z Przełęczy Jugowskiej do Bielawy, my jednak idziemy w prawo i kontynuujemy zejście szlakiem żółtym wschodnimi stokami Korczaka (758 m n.p.m.) do rozdroża z krzyżem i tablicą pamiątkową, gdzie napotykamy szlak niebieski. Nim w prawo, w dół, szeroką drogą przez tzw. Ciemny Jar do Leśnego Dworku w Górnej Bielawie, gdzie rozpoczynaliśmy wycieczkę.
Powyżej Leśnego Dworku / Pętla przy Leśnym Dworku
MAPA TRASY
na mapy.cz