Rozległa łąka górska powstała w części w naturalnym piętrze subalpejskim ponad granicą lasu, w części zaś poprzez wykarczowanie górnoreglowego boru, na północnych stokach Łabskiego Szczytu na wysokości ok. 1080-1300 m n.p.m. We wschodniej części znajduje się trawiasta, porośnięta borówczyskami nisza źródliskowa Bystrego Potoku zwana Łabskim Kotłem. Już w średniowieczu biegła tędy z doliny Kamiennej tzw. Czeska Ścieżka, która prowadziła przez grzbiet powyżej i obok źródeł Łaby dalej do Czech. Pośrodku hali na wysokości ok. 1170 m n.p.m. już w XVI wieku istniała strażnica, a następnie leśniczówka w dobrach rodu Schaffgotschów.
Gdy na hali zaczęto wypasać bydło i kozy powstała tu pasterska buda, w XVIII wieku zwana Śląską Budą, a po powstaniu zabudowań na Hali Szrenickiej dla odróżnienia – Starą Śląską Budą. Zachowany rysunek z końca XVIII wieku wskazuje że była to dość prosta, parterowa, drewniana budowla z okazałym podcieniem.
Wygląd Starej Śląskiej Budy pod koniec XVIII wieku
Jak wynika z relacji Chrystiana Gotfryda Fryderyka Assmanna z roku 1788 bauda była ważną placówką serowarską: “Tak zwane czeskie sery, których podobnie jak masła szczególnie dużo dostarczanych jest ze szklarskoporębskiej baudy do Cieplic, do klasztoru, wyrabia się częściowo z koziego mleka i maślanki, a częściowo tylko z tego pierwszego. (…) Do ścinania mleka, czyli do przygotowania tak zwanego twarogu, wykorzystują podpuszczkę z żołądków cielęcych. Twaróg, obficie przesypywany solą, dojrzewa w szerokich na cztery, a wysokich na siedem do ośmiu cali drewnianych faskach. Gdy ser się zetnie i zgęstnieje, i oddzieli się serwatka, którą zwykle dają bydłu, wyjmują go i płuczą w solance. Co się tyczy produkcji masła, to (…) większości baud zajmują się tym każdego ranka i tu i tam widziałem podwójne maselnice, ustawione obok siebie, z bijakami poruszanymi za pośrednictwem orczyka zawieszonego u powały.”
Schronisko pod Łabskim Szczytem, w tle Borówczane Skały
Obok pasterzy gościli w budzie wędrowcy peregrynujący Czeską Ścieżką. Budynek, parokrotnie rozbudowywany, w XIX wieku pełnił już funkcję typowego gościńca. Spłonął w wigilię Bożego Narodzenia roku 1915, lecz po odbudowie na zachowanych fundamentach zachował wcześniejszy, prosty kształt. W roku 1925 uruchomiono przy obiekcie turbinę wiatrową zapewniającą elektryczność. Pod koniec lat 30-tych XX wieku obok postawiono mniejszy budynek z miejscami noclegowymi. Schronisko na hali pod Łabskim Szczytem działa do dziś, kontynuując 300-letnią tradycję tego miejsca.
Z Hali pod Łabskim Szczytem rozciąga się ładna panorama Szrenicy, Szklarskiej Poręby i ciemniejących nad nią stoków Gór Izerskich, Kotliny Jeleniogórskiej oraz stoków Wielkiego Szyszaka. Wrażenie zawieszenia nad dolinami towarzyszy udającym się tu wędrowcom od stuleci. W roku 1799 pewien turysta tak pisał: “jest tak (…) jakbym tu w górach, w drewnianej chacie, którą zowią Śląską Baudą, na poły oderwał się już od ziemskiego życia. Otwieram okienko i widzę dzicz, gdzie kamienie wymieniają się z rzadką trawą, skały ze śniegiem, a kosodrzewina z niżej stojącym lasem (…) Zamieszkały świat leży niewyraźny daleko w dole, niczym obrazek-miniatura, który z oddali wydaje się oku nieczytelny i zamazany”.
Jesień nad schroniskiem pod Łabskim Szczytem
Przy schronisku krzyżują się szlaki turystyczne ze Szklarskiej Poręby Górnej (żółty), Dolnej (niebieski) i Jagniątkowa (czarny) oraz szlaki prowadzące dalej w góry – tzw. Ścieżka nad Reglami (zielony) oraz szlak żółty na Śnieżne Kotły. W pobliżu znajdują się ciekawe formacje granitowe – Kukułcze Skały oraz Borówczane Skały.
Górna część hali – szlak żółty na Śnieżne Kotły
MAPA
PROPOZYCJE WYCIECZEK
TREK ARENA SZRENICA
Z JAGNIĄTKOWA
Z MICHAŁOWIC
