Rozległa, lekko podmokła łąka położona na grzbietowym zrównaniu (płaninie) pomiędzy Śląskim (okolice Łabskiego Szczytu) a Czeskim (Krkonosz i Kotel) Grzbietem Karkonoszy na wysokości 1300-1400 m n.p.m. Z równi wypływają potoki Mumlava, Panczawa oraz strumień uznany za główny ciek Łaby kończącej swój bieg 1165 km dalej (niektóre źródła podają 1154 km) w Morzu Północnym pod Hamburgiem. Łąkę, będącą świadectwem dawnej gospodarki pasterskiej, porasta dość gęsto kosodrzewina – niedawno trzebiona w ramach planowej akcji czeskiego KRNAP. Rejon źródeł Łaby odwiedzano już dawno – biegł tędy stary szlak ze Śląska zwany do dziś Czeską Ścieżką. Być może tędy właśnie Bolesław Krzywousty przedzierał się z wojami do Czech w wyprawie, o której wspomina kronikarz Gall. W XVIII wieku miała tu powstać osada, lecz kilka letnich budynków jakie ostatecznie wzniesiono zniknęło po kilkudziesięciu latach. W 1-szej połowie XIX wieku powstał nad wodospadem Łaby szałas do obsługi turystów, gdzie oferowano ser, mleko, chleb i coś mocniejszego do picia, wkrótce powstała nieco wyżej większa, drewniana buda, w której hodowano bydło i goszczono na poddaszu turystów. Jej właściciel z Górnych Rokytnic zbudował również przegrodę na Łabie i Panczawie, zwiększając w ten sposób sztucznie za drobną opłatą efekt obu wodospadów.
Łabska Łąka w zimie, w tle Kotel
W roku 1877 budę tę nabył hrabia Harrach i oddał dzierżawcy z przeznaczeniem na gospodę, została ona rozbudowana. Z uwagi na rozwój turystyki i transportu pod koniec XIX wieku pojawiły się tak daleko idące pomysły jak doprowadzenie do źródeł Łaby linii kolejowej. Ostatecznie jednak w l. 1932-36 na grzbiet Karkonosza doprowadzono szosę. W tym samym okresie schronisko nad Łabą zmodernizowano, zapewniając m.in. elektryczność. W latach trzydziestych na płaskich wzniesieniach ograniczających Łabską Łąkę (a właściwie jej południową część – Łąkę Panczawską) zbudowano też w obliczu niemieckiego zagrożenia szereg betonowych bunkrów, które jednak nie miały okazji przejść bojowej próby. Poniżej stanęły koszary, wykorzystywane później jako schronisko Jestrabi bouda.
Próg wodospadu Łaby
Po pożarze starego schroniska Labska bouda w listopadzie roku 1965 w miejscowym krajobrazie przybył nowy, dość kontrowersyjny w wielkości i formie obiekt – otwarty w roku 1975 hotel górski, którego betonową bryłę łagodzi nieco wtulenie w stok ponad wodospadem Łaby. Obecnie planuje się jego przebudowę. Ok. 50 metrów poniżej schroniska, przy ślepej odnodze szlaku niebieskiego znajduje się platforma na progu wodospadu Łaby o wysokości 45 metrów. Nad wodospadem znajduje się sztuczny zbiornik z przegrodą, którą jeszcze niedawno można było swobodnie podnosić, zwiększając ilość wody na progu.
Same źródła Łaby znajdują się na północno-zachodnim skraju Łabskiej Łąki na wysokości ok. 1390 m n.p.m., ok. 300 metrów od granicy polsko-czeskiej. Poniżej, przy leżącej na szlaku żółtym kamiennej studzience, znajduje się awangardowa rzeźba oraz herby miast czeskich i niemieckich przez które przepływa potężna u ujścia rzeka (m.in. Hradca Kralove, Pardubic, Drezna, Magdeburga i Hamburga). We wczesnym średniowieczu źródła były miejscem pogańskiego kultu. Przetrwał on w miejscowej tradycji, m.in. w zwyczaju składania tu na ofiarę czarnych kogutów, znanym jeszcze w czasach nowożytnych. Nic zatem dziwnego, że wkrótce po utworzeniu w 2 połowie XVII wieku diecezji w Hradcu Kralove do źródeł pofatygował się w roku 1684 sam hradecki biskup Jan z Talmberka, odprawiając tu egzorcyzmy. I właśnie prawdopodobnie powyższej biskupiej wizycie zawdzięczamy uznanie, że Łaba wypływa właśnie stąd, spod Łabskiego Szczytu, a nie z Białej Łąki między Studniczną horą a Smogornią, na przeciwległym krańcu Siedmiu dolin. Z Łabskiej Łąki rozciągają się przepiękne widoki na niepozornie stąd wyglądające Łabski Szczyt i Wielki Szyszak oraz położone dosłownie za Siedmioma dolinami Śnieżkę, Studniczni horę i Luczni horę.
KAMERA – ZOB. POZYCJĘ LABSKA BOUDA
PROPOZYCJE WYCIECZEK
ZE SZRENICY NA WODOSPAD PANCZAWY